Toυ Δ. Χαντζόπουλου
Δημοσιεύτηκε στα ΝΕΑ (31-5-2011)
Τρίτη 31 Μαΐου 2011
Κυριακή 29 Μαΐου 2011
Του Μαυροθοδωρή
-Θοδωρή, Θοδωρή, ποιος νομίζεις πως μπορεί
με αγανάκτηση πολύ, να στήνεται έξω απ’ τη Βουλή;
-Είναι λέω τα παιδιά, που ‘χουν πίκρα στην καρδιά
που ’χουν κάμποσα πτυχία και δεν βρίσκουν εργασία
-Και γιατί βρε Θοδωράκι δεν σας καίγεται καρφάκι;
Ποιοι τα φάγαν, ποιοι τα ’φήσαν και στο Σύνταγμα τα στήσαν;
-Τα καν’ η τεχνολογία και η μαύρη η ατυχία.
Είναι μόδα δεν θα μείνει, την οργή καιρός τη σβήνει
-Άκουσέ το Θοδωρή, οι καιροί ’ναι πονηροί
είσαι σήμερα μονάρχης κι ωσα μ’ αύριο δεν υπάρχεις.
Γλυκόπικρα
-Η Αλέκα δεν εκβιάζεται!
-Πώς να εκβιαστεί κάποιος που δεν βλέπει, δεν ακούει, δεν οσφραίνεται;
-Κορίτσι πράμα, να συναντήσει το Γιώργο μόνη;
-Σωστά, γι’ αυτό πήγε στο συμβούλια που ήταν κι άλλοι.
-Μη, το άλλο με τον Ζισκάρ το άκουσες;
-Εε, καλά, 85 χρονών άνθρωπος τώρα κατάλαβε το σφάλμα του και προσπαθεί να εξιλεωθεί…
-«Το νερό είναι φυσικό αγαθό. Δεν πωλείται», λένε…
-Εμένα μου ήρθε ένας λογαριασμός 64€…
-Οι Σέρβοι «έδωσαν» τον Μλάντιτς για να μπουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
-Δεν γίνεται να δώσουμε κι εμείς κάποιον να μας κρατήσουν;
-Το άλλο παλικάρι θυμήθηκε τον Θεµιστοκλή και τον Ευρυβιάδη: «πάταξον μεν άκουσον δε!», χα, χα, κι η μυλωνού τον άντρα της…
-Ιστορία πηγάδι αστείρευτο έχουμε. Καλά πάμε πίσω...
-Θυμάσαι την απογραφή του 2001; «Ωραίοι είμαστε, αλλά πόσοι;»
-Τότε γιατί δεν πουλάμε τη ΓΕΝΟΠ που είναι γεμάτη από ωραίους αλλά τη ΔΕΗ;
-Πάντως εγώ φως στο τούνελ δεν βλέπω!
-Πάλι καλά να λες γιατί εγώ δεν βλέπω ούτε το τούνελ...
-Καλά ο Αντώνης γιατί δεν δέχεται να συγκυβερνήσει;
-Βίλα με θέα τη Φουκουσίμα...
-Γενναιόδωρος ο Γιώργος, όμως...
-Ποιος Γιώργος; Σαν τον Τρος Καν τον έχουνε. Το βραχιόλι του λείπει.
-Πάντως εγώ φως στο τούνελ δεν βλέπω!
-Πάλι καλά να λες γιατί εγώ δεν βλέπω ούτε το τούνελ...
-Καλά ο Αντώνης γιατί δεν δέχεται να συγκυβερνήσει;
-Βίλα με θέα τη Φουκουσίμα...
-Γενναιόδωρος ο Γιώργος, όμως...
-Ποιος Γιώργος; Σαν τον Τρος Καν τον έχουνε. Το βραχιόλι του λείπει.
Τι λες Δαμανάκη με τέτοιον καιρό;
-Τι λες Δαμανάκη με τέτοιον καιρό;
Μας μάχεται η θάλασσα, δεν τη φοβάσαι;
Ανέμοι σφυρίζουν και πέφτει νερό,
τι λες Δαμανάκη με τέτοιον καιρό;
-Σε χώρα είμαι τώρα πολύ μακρινή
και φέξανε φάροι πολλοί να περάσω
Μετσόβιο πέρασ' εδώ για να φτάσω
με πρίμο αγεράκι, μ' ακέριο πανί.
-Κι αν οι «εταίροι» μας στήσουν καρτέρι;
κι απάνω μας πέσει το κύμα θεριό
και πάρει τους ναύτες και τον τιμονιέρη;
Τι λες Δαμανάκη με τέτοιον καιρό;
-Ψηλά στην Ευρώπη, ψηλά στη Φραγκιά
για μένα έχουν κάμει κρυφή λειτουργιά
ορθός είν' ο Όλι με κρύα καρδιά
στο στόμα μου βάζει κουβέντα βαριά.
Ας μας συγχωρήσει ο μακαρίτης Ζαχαρίας Παπαντωνίου
που του κακοποιήσαμε το καραβάκι.
Μας μάχεται η θάλασσα, δεν τη φοβάσαι;
Ανέμοι σφυρίζουν και πέφτει νερό,
τι λες Δαμανάκη με τέτοιον καιρό;
-Σε χώρα είμαι τώρα πολύ μακρινή
και φέξανε φάροι πολλοί να περάσω
Μετσόβιο πέρασ' εδώ για να φτάσω
με πρίμο αγεράκι, μ' ακέριο πανί.
-Κι αν οι «εταίροι» μας στήσουν καρτέρι;
κι απάνω μας πέσει το κύμα θεριό
και πάρει τους ναύτες και τον τιμονιέρη;
Τι λες Δαμανάκη με τέτοιον καιρό;
-Ψηλά στην Ευρώπη, ψηλά στη Φραγκιά
για μένα έχουν κάμει κρυφή λειτουργιά
ορθός είν' ο Όλι με κρύα καρδιά
στο στόμα μου βάζει κουβέντα βαριά.
Ας μας συγχωρήσει ο μακαρίτης Ζαχαρίας Παπαντωνίου
που του κακοποιήσαμε το καραβάκι.
Αδαμάντιος Πεπελάσης
Όλα γίνονται επιπόλαια και για εντυπωσιασμό. Ψέματα, έπαρση, επικοινωνιακά κόλπα, καμία αίσθηση της πραγματικότητας, συνεχές απολογιστικό ύφος, προβολή ύφους σωτήρων, προσχηματική συμπάθεια στις άγρια δοκιμαζόμενες τάξεις και τους άνεργους, απουσία προοπτικής και οράματος, νέοι πτυχιούχοι στο περιθώριο κλπ οδηγούν την κοινωνία σε μια απότομη και βαθιά αλλαγή προς το χειρότερο. Όλα τρέχουν, δυστυχώς, πιο γρήγορα από μας. Μετά την κρίση τίποτα δεν θα θυμίζει το πριν.
Ο Αδαμάντιος Πεπελάσης ευγενής, όπως πάντα, ήταν λάβρος για τα όσα γίνονται τα τελευταία χρόνια στην πατρίδα μας: ανικανότητα, φαβοριτισμός, ιδιοτέλεια και έπαρση, αποκοπή των κυβερνώντων από τα όσα πραγματικά συμβαίνουν στην ελληνική κοινωνία! Και αν τα λέει ο Πεπελάσης αυτά πρέπει να μας πιάνει βαριά μελαγχολία. [Απόψεις του Πεπελάση στο Mega στο πρωινό του Χασαπόπουλου και του αγενή Αναγνωστάκη (υποφέρει από την ασθένεια των πολιτικών: ξερόλας, αγενής και επηρμένος) ].
Σάββατο 28 Μαΐου 2011
Από Μάη σε Μάη κι από βυθό σ' άλλο βυθό
"Σ’ αυτή την ασφυκτιώσα πολιτεία πάντως, στον ένα χρόνο του Μνημονίου, κάθε άλλο παρά λίγες ήταν οι απεργίες και οι διαδηλώσεις. Η μαζικότητά τους ωστόσο δεν αντιστοιχούσε στο μέγεθος ούτε των κοινωνικών προβλημάτων που προέκυψαν, ούτε της αγανάκτησης που δηλωνόταν στις δημοσκοπήσεις. Οι λόγοι, πέρα από τις διαδρομές του ατομικισμού και της αποστράτευσης που ακολούθησαν πολλοί, δεν είναι λίγοι.
Η γενικευμένη αντιπάθεια προς το κομματικό σύστημα στο σύνολό του (το ισοπεδωτικό «όλοι είναι ίδιοι»), ο κερματισμός των αντιπολιτευτικών δυνάμεων, η αποστροφή προς έναν συνδικαλισμό κομματικά χειραγωγούμενο ή προσανατολισμένο στην εξυπηρέτηση συντεχνιακών ή και προσωπικών συμφερόντων, αλλά και ο φόβος των δακρυγόνων, των κουκουλοφόρων και των προβοκατόρων, μόνο αποθαρρυντικά θα μπορούσαν να λειτουργήσουν. Κυρίως, κυριότατα, οι δολοφονημένοι της Μαρφίν έκοψαν απότομα τον ελληνικό Μάη και ξανάστειλαν κόσμο πολύ σπίτι του, φαρμακωμένο. Αν ο φετινός Μάης θα συνδεθεί με τον κομμένο περυσινό, είναι το ζητούμενο" καταλήγει ο Μπουκάλας στο σημερινό του άρθρο στην Καθημερινή.
Από βυθό σ' άλλο βυθό
Γκούφας - Ξαρχάκος - Μπιθικώτσης
Κοντός ψαλμός
Η χθεσινή σύσκεψη έκανε ζημιά στο εξωτερικό και ταυτόχρονα έσπρωξε την κοινή γνώμη πιο πολύ στην απελπισία και την οργή. Περιμέναμε σύσκεψη ηγετών αλλά προέκυψε σύσκεψη απελπισίας, με κομματικούς ηγέτες που τρέμουν το αδιέξοδο και θέλουν να μας πείσουν ότι... κάποιος άλλος φταίει... Κρίμα!
Έχουμε την αίσθηση ότι είμαστε σε οριακό σημείο. Σωστό; Λάθος; Κοντός ψαλμός…
"Προς το παρόν, το μόνο που δοκιμάζεται είναι η κοινωνική ανοχή και αντοχή. Μέσα από στερεότυπα, φθαρμένα και χιλιοειπωμένα λόγια πολιτικών αρχηγών, δηλώσεις ίδιες, που έχουν δοκιμαστεί και αποτύχει σε ηπιότερες συνθήκες, δεν αντιμετωπίζεται το τσουνάμι της οικονομικής κρίσης. Αν δεν έχουν τι να πουν, ας φύγουν. Ούτως ή άλλως, το μόνο που κάνουν είναι να εντείνουν τον θυμό και το αδιέξοδο", γράφει η Κατσουνάκη στη σημερινή Καθημερινή.
Πέμπτη 26 Μαΐου 2011
Πάμε προς ... τα έξω
Μιλώντας στον Βήμα 99,5 ο πρόεδρος του Εθνικού Οργανισμού Πιστοποίησης Προσόντων, Κώστας Καλτσάς, το 2008 συμπλήρωσαν ευρωπαϊκό βιογραφικό 22.000 Έλληνες, το 2010 ο αριθμός αυτός αυξήθηκε σε 46.000, ενώ μόλις το πρώτο τετράμηνο του 2011 27.000 Έλληνες συμπλήρωσαν ευρωπαϊκό βιογραφικό.
Όπως εκτιμά ο κ. Καλτσάς στο τέλος του 2011 ο αριθμός αυτός θα έχει υπερδιπλασιαστεί, αγγίζοντας τους 100.000.
Το 50% αυτών που αποφασίζουν να αναζητήσουν την τύχη τους στο εξωτερικό είναι ηλικίας από 21-30 ετών.
Όπως εκτιμά ο κ. Καλτσάς στο τέλος του 2011 ο αριθμός αυτός θα έχει υπερδιπλασιαστεί, αγγίζοντας τους 100.000.
Το 50% αυτών που αποφασίζουν να αναζητήσουν την τύχη τους στο εξωτερικό είναι ηλικίας από 21-30 ετών.
Τετάρτη 25 Μαΐου 2011
Η ανέχεια των ... άλλων
Η ανέχεια των άλλων είναι ο τίτλος του σημερινού άρθρου του Λακόπουλου στα ΝΕΑ. Θυμίζει τη γνωστή ρήση του Λουκιανού: όταν πετάμε πέτρες στα νερά κάποια βατράχια σκοτώνονται.
Παραθέτουμε αυτούσιο το τέλος του άρθρου:
Άλλο να είσαι «φίλος των εργαζοµένων» και άλλο ένας από αυτούς. Ορισµένοι υπουργοί – όπως και ορισµένοι πολιτικοί γενικώς – µάλλον δεν φαντάζονται καν ότι η φτώχεια αντέχεται, η ζωή χωρίς προοπτική όχι. Ισως γιατί δεν περιµένουν στη λίστα του ΙΚΑ για ραντεβού. ∆εν έχουν παιδί στο δηµόσιο σχολείο. ∆εν θα βρεθούν στην ανεργία – µε την έννοια να µην έχουν ούτε για τα καθηµερινά έξοδα στο σπίτι. ∆εν είναι λαϊκισµός. Είναι µια διαπίστωση που βγάζει µάτι: όσοι µετέχουν στο παιχνίδι της εξουσίας µετέχουν ταυτοχρόνως και στο πρυτανείο της. Οι εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν τον κανόνα.
Το µόνοπου δενακούστηκε στο Υπουργικό Συµβούλιο ήταν ειλικρινείς φωνές συµπάθειας για αυτούς που θα πληρώσουν το µάρµαρο. Υπήρξαν θεωρίες για την αποτροπή της χρεοκοπίας, καβγάδες για την πολιτική ορθότητα των αποφάσεων, αντιδικίες για τους αριθµούς. Αλλά ούτε ένα δάκρυ για τους ανθρώπους που θα χάσουν κι άλλα. Κάποιοι από όσους βγαίνουν στα κανάλια ατσαλάκωτοι, επιχειρηµατολογούν υπέρ των µέτρων, σαν να µιλούν σε σεµινάριο «απολιτίκ» τεχνοκρατών. Και άλλοι είναι σαν να επαναλαµβάνουν το λεχθέν από τον Μαρκ Τουέιν: «Με προσπάθεια θα αντέξουµε την ανέχεια – των άλλων εννοώ».
Παραθέτουμε αυτούσιο το τέλος του άρθρου:
Άλλο να είσαι «φίλος των εργαζοµένων» και άλλο ένας από αυτούς. Ορισµένοι υπουργοί – όπως και ορισµένοι πολιτικοί γενικώς – µάλλον δεν φαντάζονται καν ότι η φτώχεια αντέχεται, η ζωή χωρίς προοπτική όχι. Ισως γιατί δεν περιµένουν στη λίστα του ΙΚΑ για ραντεβού. ∆εν έχουν παιδί στο δηµόσιο σχολείο. ∆εν θα βρεθούν στην ανεργία – µε την έννοια να µην έχουν ούτε για τα καθηµερινά έξοδα στο σπίτι. ∆εν είναι λαϊκισµός. Είναι µια διαπίστωση που βγάζει µάτι: όσοι µετέχουν στο παιχνίδι της εξουσίας µετέχουν ταυτοχρόνως και στο πρυτανείο της. Οι εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν τον κανόνα.
Το µόνοπου δενακούστηκε στο Υπουργικό Συµβούλιο ήταν ειλικρινείς φωνές συµπάθειας για αυτούς που θα πληρώσουν το µάρµαρο. Υπήρξαν θεωρίες για την αποτροπή της χρεοκοπίας, καβγάδες για την πολιτική ορθότητα των αποφάσεων, αντιδικίες για τους αριθµούς. Αλλά ούτε ένα δάκρυ για τους ανθρώπους που θα χάσουν κι άλλα. Κάποιοι από όσους βγαίνουν στα κανάλια ατσαλάκωτοι, επιχειρηµατολογούν υπέρ των µέτρων, σαν να µιλούν σε σεµινάριο «απολιτίκ» τεχνοκρατών. Και άλλοι είναι σαν να επαναλαµβάνουν το λεχθέν από τον Μαρκ Τουέιν: «Με προσπάθεια θα αντέξουµε την ανέχεια – των άλλων εννοώ».
Τρίτη 24 Μαΐου 2011
Μεγαλοϊδεατισμοί και ιστορικά ατοπήματα
Εγυαλίσαν τα κουμπιά γυάλισαν τα γαλόνια. Και πήγανε περίπατο με τα κανόνια...
Μέσα από τους μηχανισμούς της ωραιοποίησης του παρελθόντος που δεν το ξέρουμε, που το αγνοούμε ή που μας το έχουν φυτέψει στο κεφάλι διάφοροι ως χολιγουντιανό υπερθέαμα με μπόλικη δάφνη (παιδεία, στερεότυπα, κρατούσα κουλτούρα) αναπολούμε τα «δοξασμένα χρόνια» κατά τα οποία ο πόλεμος ήταν μια ευχάριστη ενασχόληση και η οποία το βράδυ οδηγούσε στην αγκαλιά μιας ομορφούλας. Και δώστου από την αρχή την επομένη σε μια διαδικασία καμάτου ευκάματου: να πολεμάω τις μέρες στα κάστρα και το σπαθί μου να πιάνει φωτιά και να κρατάω τις νύχτες με τ' άστρα μια ομορφούλα αγκαλιά... Τι ωραία χρόνια!..
Όπου, σε μια άλλη εκδοχή, η λεβεντιά και η υπερηφάνεια των αδούλωτων ψυχών απεικονίζονταν στη σημαία με το τούρκικο άστρο στη γωνία του λαβάρου, που επέβαλε ο σουλτάνος για να δείξει την επικυριαρχία του... Άσχετα αν οι αγωνιστές του Θερίσου ύψωσαν την άλλη χωρίς το τούρκικο μίασμα στο τιμημένο σύμβολο για να κηρύξουν την Ένωση εκφράζονταν το σύνολο του Κρητικού λαού…
Η πολλή Ιστορία τρώει τον αφέντη σκέφτηκαν και τα ρομαντικά μέλη του συλλόγου που μεγαλόστομα, αλαζονικά και υπερφίαλα υιοθέτησαν τα σύμβολα των Βενετσιάνων κατακτητών για έμβλημα του … πολιτιστικού εκ προσωπικοτήτων συλλόγου τους. Τα λαομίσητα δηλαδή σύμβολα, αφού στα μάτια των υπόδουλων ταυτίζονταν με τον κατακτητή.
Με τόσα πυροτεχνήματα και θόρυβο ποιος να ακούσει τα κόκαλα των ηρωικών προγόνων μας που τρίζουν...
Ο λαός τραγούδι θέλει, φτάνουν τα προβλήματα, χόρεψε το τσιφτετέλι κι όλα πια βλαστήματα…Ήλθαν, είδαν. Θα μάθουν κάποτε;
Μέσα από τους μηχανισμούς της ωραιοποίησης του παρελθόντος που δεν το ξέρουμε, που το αγνοούμε ή που μας το έχουν φυτέψει στο κεφάλι διάφοροι ως χολιγουντιανό υπερθέαμα με μπόλικη δάφνη (παιδεία, στερεότυπα, κρατούσα κουλτούρα) αναπολούμε τα «δοξασμένα χρόνια» κατά τα οποία ο πόλεμος ήταν μια ευχάριστη ενασχόληση και η οποία το βράδυ οδηγούσε στην αγκαλιά μιας ομορφούλας. Και δώστου από την αρχή την επομένη σε μια διαδικασία καμάτου ευκάματου: να πολεμάω τις μέρες στα κάστρα και το σπαθί μου να πιάνει φωτιά και να κρατάω τις νύχτες με τ' άστρα μια ομορφούλα αγκαλιά... Τι ωραία χρόνια!..
Όπου, σε μια άλλη εκδοχή, η λεβεντιά και η υπερηφάνεια των αδούλωτων ψυχών απεικονίζονταν στη σημαία με το τούρκικο άστρο στη γωνία του λαβάρου, που επέβαλε ο σουλτάνος για να δείξει την επικυριαρχία του... Άσχετα αν οι αγωνιστές του Θερίσου ύψωσαν την άλλη χωρίς το τούρκικο μίασμα στο τιμημένο σύμβολο για να κηρύξουν την Ένωση εκφράζονταν το σύνολο του Κρητικού λαού…
Η πολλή Ιστορία τρώει τον αφέντη σκέφτηκαν και τα ρομαντικά μέλη του συλλόγου που μεγαλόστομα, αλαζονικά και υπερφίαλα υιοθέτησαν τα σύμβολα των Βενετσιάνων κατακτητών για έμβλημα του … πολιτιστικού εκ προσωπικοτήτων συλλόγου τους. Τα λαομίσητα δηλαδή σύμβολα, αφού στα μάτια των υπόδουλων ταυτίζονταν με τον κατακτητή.
Με τόσα πυροτεχνήματα και θόρυβο ποιος να ακούσει τα κόκαλα των ηρωικών προγόνων μας που τρίζουν...
Ο λαός τραγούδι θέλει, φτάνουν τα προβλήματα, χόρεψε το τσιφτετέλι κι όλα πια βλαστήματα…Ήλθαν, είδαν. Θα μάθουν κάποτε;
Δευτέρα 23 Μαΐου 2011
Ανοίγουν όλα εκτός απ’ τα … κλειστά
Από 2 Ιουλίου ανοίγουν όλα τα επαγγέλματα στη χώρα μας πλην … των κλειστών. Δηλαδή εκτός των συμβολαιογράφων, δικηγόρων, μηχανικών, νομίμων ελεγκτών, οδικών εμπορευματικών μεταφορών, φαρμακοποιών, γεωτεχνικών τα οποία ρυθμίζονται με ειδικό τρόπο.
Θυμάστε αυτόν τον ωραίο κατάλογο που είχαμε με τις στρατιωτικές ειδικότητες, όπου μεταξύ των άλλων διαβάζαμε: Καντηλανάφτης [άναβε τα καντήλια στον Άι Γιώργη στο Λυκαβηττό] ή "σιτιστής ωδικών πτηνών";
Ή τα αντίστοιχα επιδόματα: "μοναξιάς" [για τους ανύπαντρους] ή της "έγκαιρης προσέλευσης";
Προειδοποίηση: Αν υποφέρετε από καρδιά μη συνεχίζετε την ανάγνωση του παρακάτω καταλόγου! Πιθανό να μην το αντέξετε.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΟΣ ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΩΝ ΠΟΥ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΝΟΝΤΑΙ ΑΠΟ 2 ΙΟΥΛΙΟΥ 2011
1. Αισθητικός
2. Αμπιγιέρ
3. Ανώτερη Ιδιωτική Σχολή Δραματικής Τέχνης
4. Ανώτερη Ιδιωτική Σχολή Χορού
5. Αργυραμοιβός
6. Αρτοποιός
7. Αρχαιοπώλης
8. Ασφαλιστικός Πράκτορας
9. Ασφαλιστικός Σύμβουλος
10. Γομωτής-πυροδότης
11. Γραφείο Συμβούλων Εργασίας
12. Γραφείο Τελετών
13. Διαγνωστικά Κέντρα
14. Διαιτολόγος-Διατροφολόγος
15. Διασώστης ασθενοφόρου
16. Διερμηνέας
17. Δύτης
18. Εικονολήπτης
19. Εκμίσθωση Θαλασσίων Μέσων Αναψυχής
20. Εκπαιδευτής Υποψηφίων Οδηγών και Μοτοσυκλετών
21. Ενεχυροδανειστής
22. Επιβατικά ταξί Δημόσιας Χρήσης (αγοραία)
23. Επισκέπτης Υγείας
24. Επιχείρηση Εμπόρων Αρχαίων ή Νεώτερων Κινητών Μνημείων
25. Επιχείρηση Ενοικίασης Λιμουζινών
26. Επιχείρηση Παροχής Υπηρεσιών Ασφαλείας
27. Επιχείρηση Τουριστικών Λεωφορείων
28. Ερασιτεχνική Σχολή Χορού
29. Εργοθεραπευτής
30. Εφημεριδοπώλης
31. Ηλεκτρολόγος
32. Ηλεκτρονικός
33. Ηλεκτροσυγκολλητής
34. Ηχολήπτης
35. Θαλάσσιο ταξί
36. Θερμαστής
37. Ιδιωτικά ΚΤΕΟ
38. Κολλέγια
39. Ιδιωτικά Σχολεία
40. Καπνοπώλης
41. Καταδυτικές Υπηρεσίες Αναψυχής
42. Καταδυτικό Συνεργείο
43. Κατασκευή, Επισκευή, Εισαγωγή και Εμπορία Όπλων
44. Κατασκευή, Επισκευή, Εισαγωγή Πυρομαχικών, Εκρηκτικών Υλών, Κροτίδων κλπ
45. Καταστήματα Υγειονομικού Ενδιαφέροντος επί θαλασσοπλοούντων πλοίων
46. Κλειθροποιός
47. Κοινωνικός Λειτουργός
48. Κομμωτής-κουρέας
49. Κρεοπώλης-εκδοροσφαγέας
50. Λάντζα (Μηχανοκίνητου Σκάφους)
51. Λειτουργία Γραφείων Ιδιωτικών Ερευνών
52. Λειτουργία Ιδιωτικών Επιχειρήσεων Παροχής Υπηρεσιών Ασφαλείας
53. Λιανικό Εμπόριο
54. Λιμενεργάτης
55. Λογιστής Φοροτέχνης
56. Λογοθεραπευτής
57. Μαία
58. Μακιγιέρ
59. Μακινίστας
60. Μελισσοκόμος
61. Μεσιτικά Επαγγέλματα
62. Μεταφραστής
63. Ναυαγοσώστης
64. Ναυτικός Πράκτορας
65. Ξεναγός
66. Ξυλουργός
67. Οδικοί μεταφορείς επιβατών
68. Οδοντοτεχνίτης
69. Οικονομολόγος
70. Οξυγονοκολλητής
71. Οπλοπώλης
72. Οπτικός
73. Ορκωτός Εκτιμητής
74. Πυροτεχνουργός
75. Ραδιοηλεκτρολόγος
76. Ραδιοτεχνίτης
77. Ρυμουλκά
78. Σκηνογράφος-ενδυματολόγος
79. Σκηνοθέτης
80. Συντηρητής Αρχαιοτήτων, Έργων Τέχνης - Αποκατάστασης
81. Σύσταση Οδοντιατρικής Εταιρείας
82. Τεχνικός Αερίων Καυσίμων
83. Τεχνικός Ανελκυστήρων
84. Τεχνικός Αρτοποιίας - Ζαχαροπλαστικής
85. Τεχνικός αυτοκινήτων - Οχημάτων
86. Τεχνικός Αυτοματισμών
87. Τεχνικός Δικτύου Εκπομπής
88. Τεχνικός Εγκαταστάσεων Ψύξης, Αερισμού και Κλιματισμού
89. Τεχνικός Εργαστηρίου Φωτογραφίας
90. Τεχνικός Εφαρμογών Οπτικής
91. Τεχνικός Θερμικών και Υδραυλικών Εγκαταστάσεων
92. Τεχνικός Κινητής Τηλεφωνίας και Τηλεπικοινωνιών
93. Τεχνικός Λήψης Φωτογραφίας
94. Τεχνικός μηχανημάτων έργων
95. Τεχνικός Μίξης Ήχου
96. Τεχνικός Μοτοποδηλάτων και Μοτοσυκλετών
97. Τεχνικός Οργάνων Μέτρησης
98. Τεχνικός Περιελίξεων Ηλεκτρικών Μηχανών
99. Τεχνικός Ροής Προγράμματος
100. Τεχνικός Συντήρησης Έργων Ζωγραφικής
101. Τεχνικός Συντήρησης Βιβλιακού και Αρχειακού Υλικού
102. Τεχνικός Συντήρησης και Επισκευής Γεωργικών Μηχανημάτων
103. Τεχνικός Συστημάτων Τηλεπικοινωνιών και Μετάδοσης Πληροφορίας
104. Τεχνικός της Βιομηχανίας Κινηματογράφου και Τηλεόρασης
105. Τεχνικός Φαρμάκων , Καλλυντικών και παρεμφερών προϊόντων
106. Τεχνικός Χρωματικού Ελέγχου Ταινίας
107. Τεχνίτης Βαφής
108. Τεχνίτης Εγκαταστάσεων Θέρμανσης
109. Τεχνίτης Εξαερωτήρων - Αναμεικτήρων (καρμπυρατέρ)
110. Τεχνίτης Μοτοσυκλετών και Μοτοποδηλάτων
111. Τεχνίτης Περιποίησης Χεριών και Ποδιών
112. Τεχνίτης Σκηνικών
113. Τεχνίτης Συσκευών Υγραερίου
114. Τεχνίτης Συστημάτων Εξαγωγής Καυσαερίων
115. Τεχνίτης Τροχών
116. Τεχνίτης ψηφιακών ταχογράφων
117. Υδραυλικός
118. Υπηρεσίες Αγροτουρισμού
119. Υπηρεσίες Άθλησης
120. Υπηρεσίες Ασφαλείας
121. Υπηρεσίες Δασοκομίας
122. Υπηρεσίες Διαφήμισης
123. Υπηρεσίες Εκμίσθωσης Αυτοκινήτων
124. Υπηρεσίες Ελέγχου και Εκπαίδευσης
125. Υπηρεσίες Κατασκευών
126. Υπηρεσίες Οργάνωσης Εκδηλώσεων, Εκθέσεων
127. Υπηρεσίες Πιστοποίησης
128. Υπηρεσίες Συντήρησης και Υποστήριξης Γραφείων
129. Φορτοεκφορτωτής
130. Φροντιστής
131. Φύλακας Κατασχεμένου Πλοίου
132. Φυσικοθεραπευτής
133. Χημικός Ναυτιλίας
134. Ψυκτικός
135. Ψυχολόγος
136. Ωδεία-Μουσικές Σχολές
Κυριακή 22 Μαΐου 2011
Ώρες ευθύνης
Αν βάλει κανείς στο Google να αναζητήσει το «Ώρες ευθύνης» το αποτέλεσμα παραμένει εντυπωσιακό: 2.520.000 ευρήματα σε 0,05 δευτερόλεπτα.
Γράφει γι’ αυτό ο Μπουκάλας στη σημερινή Καθημερινή: «Μια αρμαθιά από κοινούς τόπους έχει καταντήσει ο πολιτικός λόγος, κι από κοντά ο δημοσιογραφικός, όταν μιμείται ή υπηρετεί την κομματική ρητορική, το νόημα της οποίας εντοπίζεται περισσότερο στο τι δεν λέει και όχι στο τι λέει, περισσότερο στο τι αποσιωπά παρά στο τι ομολογεί ή ισχυρίζεται. Όταν οι κομματικοί άρχοντες αναγγέλλουν στομφωδώς άλλη μία «ώρα ευθύνης», με την επαγγελματική τους αμνησία να αποτελεί το κύριο έρεισμα των λεγομένων τους, είναι σαν να τεμαχίζουν τον πολιτικό χρόνο σε σποραδικές «ώρες ευθύνης» (όταν ζορίζουν πολύ τα πράγματα), υπονοώντας ότι ανάμεσά τους εκτείνονται μεγάλες περίοδοι επιτρεπόμενης ανευθυνότητας, θεμιτής χαλαρότητας και κατανοητού βολέματος. Πως έτσι βλέπουν τα πράγματα κι έτσι τα ζουν, το ξέρουμε, αλλά αυτό δεν φαίνεται να τους ενοχλεί, μια και ποντάρουν και στη δική μας αμνησία.
Αν λοιπόν μπορούσαν να κατέβουν σε διαδήλωση οι λέξεις, να διαμαρτυρηθούν για το άδειασμά τους, για τη νοηματική εξουθένωσή τους, πιστεύω ότι πρώτη θα πορευόταν η καταρρακωμένη «ευθύνη».
Γράφει γι’ αυτό ο Μπουκάλας στη σημερινή Καθημερινή: «Μια αρμαθιά από κοινούς τόπους έχει καταντήσει ο πολιτικός λόγος, κι από κοντά ο δημοσιογραφικός, όταν μιμείται ή υπηρετεί την κομματική ρητορική, το νόημα της οποίας εντοπίζεται περισσότερο στο τι δεν λέει και όχι στο τι λέει, περισσότερο στο τι αποσιωπά παρά στο τι ομολογεί ή ισχυρίζεται. Όταν οι κομματικοί άρχοντες αναγγέλλουν στομφωδώς άλλη μία «ώρα ευθύνης», με την επαγγελματική τους αμνησία να αποτελεί το κύριο έρεισμα των λεγομένων τους, είναι σαν να τεμαχίζουν τον πολιτικό χρόνο σε σποραδικές «ώρες ευθύνης» (όταν ζορίζουν πολύ τα πράγματα), υπονοώντας ότι ανάμεσά τους εκτείνονται μεγάλες περίοδοι επιτρεπόμενης ανευθυνότητας, θεμιτής χαλαρότητας και κατανοητού βολέματος. Πως έτσι βλέπουν τα πράγματα κι έτσι τα ζουν, το ξέρουμε, αλλά αυτό δεν φαίνεται να τους ενοχλεί, μια και ποντάρουν και στη δική μας αμνησία.
Αν λοιπόν μπορούσαν να κατέβουν σε διαδήλωση οι λέξεις, να διαμαρτυρηθούν για το άδειασμά τους, για τη νοηματική εξουθένωσή τους, πιστεύω ότι πρώτη θα πορευόταν η καταρρακωμένη «ευθύνη».
Παρασκευή 20 Μαΐου 2011
Στα σκυλιά!
Το είπαμε από την πρώτη στιγμή που είδαμε τις εικόνες στην τηλεόραση: ακόμα κι αν αποδειχθεί η αθωότητά του ήδη καταδικάστηκε -ξεσκίστηκε- στα μάτια όλου του πλανήτη. Πια ίση μεταχείριση; Πώς το τελευταίο κατακάθι προστατεύεται από τη βορά της τηλεόρασης και όχι ο δεύτερος ισχυρότερος άνθρωπος της υφηλίου; Ακριβώς επειδή είναι ισχυρός πετιέται η προσωπικότητά του στα σκυλιά; Ναι αλλά αυτό καταρρίπτει τα περί ίσης μεταχείρισης. Αν αποδειχθεί ένοχος και ότι χρησιμοποίησε τη θέση του για να διαπράξει ότι του αποδίδεται ας εξαντλήσουν την αυστηρότητα των νόμων, αλλά μέχρι τότε δεν έχει το τεκμήριο της αθωότητας που έχει ο τελευταίος δολοφόνος;
Ο Πρετεντέρης στα σημερινά ΝΕΑ καταλήγει:
"ΟΥΤΩΣ Η ΑΛΛΩΣ, το έγκληµα που του αποδίδεται είναι αποτρόπαιο – όσο κι η µεταχείριση που του επιφυλάχθηκε. Μόνο που ακόµη κι ο χειρότερος εγκληµατίαςδικαιούται συνθήκες αξιοπρέπειας. Και η προσωπική αξιοπρέπεια δεν µπαίνει στη ζυγαριά µε κριτήρια λαϊκού θεάµατος.
ΟΥΤΩΣ Η ΑΛΛΩΣ, λοιπόν, αυτή η ιστορία αφήνει µια πικρή γεύση στο στόµα. Αυτή η δηµόσια, ταχεία και απροσωπόληπτη απονοµή δικαιοσύνης προκαλεί ενδεχοµένως θαυµασµό. Αλλά και φόβο".
Ο Πρετεντέρης στα σημερινά ΝΕΑ καταλήγει:
"ΟΥΤΩΣ Η ΑΛΛΩΣ, το έγκληµα που του αποδίδεται είναι αποτρόπαιο – όσο κι η µεταχείριση που του επιφυλάχθηκε. Μόνο που ακόµη κι ο χειρότερος εγκληµατίαςδικαιούται συνθήκες αξιοπρέπειας. Και η προσωπική αξιοπρέπεια δεν µπαίνει στη ζυγαριά µε κριτήρια λαϊκού θεάµατος.
ΟΥΤΩΣ Η ΑΛΛΩΣ, λοιπόν, αυτή η ιστορία αφήνει µια πικρή γεύση στο στόµα. Αυτή η δηµόσια, ταχεία και απροσωπόληπτη απονοµή δικαιοσύνης προκαλεί ενδεχοµένως θαυµασµό. Αλλά και φόβο".
Πέμπτη 19 Μαΐου 2011
Επί τον τύπο των ήλων
Αντιγράφουμε το άρθρο του Τάκη Θεοδωρόπουλου από τα σημερινά ΝΕΑ.
Πικρές ιστορίες, μας αρέσουν ή δεν μας αρέσουν. Συμφωνούμε στο σύνολο ή όχι. Δυστυχώς αυτό που αποκαλούμε "σύστημα" είναι μακράν νυχτωμένο. Έχει κόψει κάθε επαφή με την πραγματικότητα. Και σύστημα δεν είναι μόνο η κυβέρνηση. Είναι κάθε μηχανισμός εξουσίας μαζί και τα κόμματα που φαίνεται ότι λίγα πράγματα έχουν συνειδητοποιήσει από το τι γίνεται γύρω μας ή το πθανότερο πιστεύουν ότι κάποιος από μηχανής Θεός θα δώσει λύση. Όσο πιο γρήγορα όμως καταλάβουν τι γίνεται γύρω μας τόσο το καλύτερο για όλους μας. Η μέχρι τώρα πάντως εξέλιξη δείχνει ότι από αυτό που αποκαλούμε "σύστημα" δεν έχει καταλάβει κανείς τίποτα. Πώς μπορεί όλοι να μένουν στις περιγραφές των προβλημάτων σαν να αφορούν κάποιους, κάπου κάποτε; Θυμίζει λίγο τον Τιτανικό του Εμπειρίκου "κύριοι βουλιάζουμε" (η ευγένια και ο τύπος μας μάραναν) και τη διάσημη ρήση του Όσκαρ Γουάιλντ "η ζωή αντιγράφει την Τέχνη".
Γράφει λοιπόν ο Θεοδωρόπουλος:
"Ποιοι είναι αυτοί που δεν κατεβαίνουν στις διαδηλώσεις;
Ποιοι είναι αυτοί που δεν τα σπάνε, πού βρίσκονται, και τι σκέφτονται; Είναι µήπως «βολεµένοι», «ικανοποιηµένοι»; Αισθάνονται περισσότερο ασφαλείς από τους συµπολίτες µας που επιδεικνύουν την οργή τους, που δεν πληρώνουν διόδια, που απεργούν υποτίθεται για να διεκδικήσουν ό,τι διεκδίκησαν και µε την προηγούµενη και µε την προ-προηγούµενη απεργία; Ή µήπως συµφωνούν µε το Μνηµόνιο, µε τον τρόπο που εφαρµόστηκε το Μνηµόνιο; Πού είναι οι χιλιάδες δηµό σιοι υπάλληλοι που είδαν τον µισθό τους να κόβεται, που αισθάνονται αδικηµένοι αλλά δεν δέχονται να ακολουθήσουν την Α∆Ε∆Υ γιατί τη θεωρούν συνυπεύθυνη της αδικίας; Γιατί αυτή εξίσωσε τον εργαζόµενο που κάνει τη δουλειά του µε αυτόν που απλώς παρίσταται, όποτε και αν παρίσταται, για να καλύψει το ωράριο. Γιατί αυτός ο δηµόσιος υπάλληλος που συνεχίζει ακόµη και σήµερα να κάνει τη δουλειά του ξέρει ότι πληρώνει τα σπασµένα του διπλανού του που δεν την κάνει όµως δεν έχει τρόπο να το πει. Και δεν έχει τρόπο να αντιδράσει.
Γιατί αυτός που δεν κατεβαίνει στις διαδηλώσεις, αυτός που απεχθάνεται τη βία του ΠΑΜΕ, είναι και ανασφαλής, και απογοητευµένος και οργισµένος. Ακούει τους συνδικαλιστές και ξέρει ότι δεν µιλούν για λογαριασµό του. Ακούει τους πολιτικούς και νοµίζει ότι ζει σε άλλον κόσµο. Ακούει τους παλικαρισµούς κατά του Μνηµονίου και ξέρει ότι στην αγορά της χάρτινης δηµοκρατίας προσφέρονται εξίσου δωρεάν και είναι εξίσου επώδυνοι µε τις υποσχέσεις του Μνηµονίου. Κι αυτός συναινεί στο «κάτι δεν πάει καλά». Κι αυτός συναινεί στο «σ’ αυτό που δεν πάει σήµερα καλά υπάρχει και το χειρότερο του αύριο». Συναινεί όµως και σε κάτι ακόµη, στο ότι πολιτικοί συµπεριφέρονται σαν να περνάνε Πανελλήνιες: αποστήθισαν τις λύσεις από τα λυσάρια των φροντιστηρίων και του τις πασάρουν για γνώση. Και στις ερωτήσεις κρίσεως, εκεί, εννοείται σηκώνουν τα χέρια τους ψηλά. Συναίνεση υπάρχει λοιπόν. Γυρίζει, κυκλοφορεί ανάµεσά µας, απλώς δεν κάνει θόρυβο. Γιατί, µην τρελαθούµε: σε όλα αυτά που έγιναν τον τελευταίο χρόνο η ελληνική κοινωνία απέδειξε πως διαθέτει τεράστια αποθέµατα υποµονής.
Σε πείσµα της ΓΕΝΟΠ, σε πείσµα της αναξιοπιστίας της πολιτικής της τάξης, σε πείσµα όλων όσοι θέλουν να κηρύξουν τον πόλεµο όλων εναντίον όλων γιατί είναι το µόνο που ξέρουν να κάνουν.
Γι’ αυτό, αντί να βγάζουµε κορόνες περί κοινοβουλευτισµού που χρειάζεται κυβέρνηση και αντιπολίτευση, θα ήταν εντιµότερο και αποτελεσµατικότερο να ψάξουµε αυτήν τη συναίνεση που περιφέρεται ανάµεσά µας, από στόµα σε στόµα, και να την κάνουµε πολιτική.
Πριν η παραδοχή της ήττας γίνει αποδοχή. Γιατί τότε θα είναι πια πολύ αργά".
Πικρές ιστορίες, μας αρέσουν ή δεν μας αρέσουν. Συμφωνούμε στο σύνολο ή όχι. Δυστυχώς αυτό που αποκαλούμε "σύστημα" είναι μακράν νυχτωμένο. Έχει κόψει κάθε επαφή με την πραγματικότητα. Και σύστημα δεν είναι μόνο η κυβέρνηση. Είναι κάθε μηχανισμός εξουσίας μαζί και τα κόμματα που φαίνεται ότι λίγα πράγματα έχουν συνειδητοποιήσει από το τι γίνεται γύρω μας ή το πθανότερο πιστεύουν ότι κάποιος από μηχανής Θεός θα δώσει λύση. Όσο πιο γρήγορα όμως καταλάβουν τι γίνεται γύρω μας τόσο το καλύτερο για όλους μας. Η μέχρι τώρα πάντως εξέλιξη δείχνει ότι από αυτό που αποκαλούμε "σύστημα" δεν έχει καταλάβει κανείς τίποτα. Πώς μπορεί όλοι να μένουν στις περιγραφές των προβλημάτων σαν να αφορούν κάποιους, κάπου κάποτε; Θυμίζει λίγο τον Τιτανικό του Εμπειρίκου "κύριοι βουλιάζουμε" (η ευγένια και ο τύπος μας μάραναν) και τη διάσημη ρήση του Όσκαρ Γουάιλντ "η ζωή αντιγράφει την Τέχνη".
Γράφει λοιπόν ο Θεοδωρόπουλος:
"Ποιοι είναι αυτοί που δεν κατεβαίνουν στις διαδηλώσεις;
Ποιοι είναι αυτοί που δεν τα σπάνε, πού βρίσκονται, και τι σκέφτονται; Είναι µήπως «βολεµένοι», «ικανοποιηµένοι»; Αισθάνονται περισσότερο ασφαλείς από τους συµπολίτες µας που επιδεικνύουν την οργή τους, που δεν πληρώνουν διόδια, που απεργούν υποτίθεται για να διεκδικήσουν ό,τι διεκδίκησαν και µε την προηγούµενη και µε την προ-προηγούµενη απεργία; Ή µήπως συµφωνούν µε το Μνηµόνιο, µε τον τρόπο που εφαρµόστηκε το Μνηµόνιο; Πού είναι οι χιλιάδες δηµό σιοι υπάλληλοι που είδαν τον µισθό τους να κόβεται, που αισθάνονται αδικηµένοι αλλά δεν δέχονται να ακολουθήσουν την Α∆Ε∆Υ γιατί τη θεωρούν συνυπεύθυνη της αδικίας; Γιατί αυτή εξίσωσε τον εργαζόµενο που κάνει τη δουλειά του µε αυτόν που απλώς παρίσταται, όποτε και αν παρίσταται, για να καλύψει το ωράριο. Γιατί αυτός ο δηµόσιος υπάλληλος που συνεχίζει ακόµη και σήµερα να κάνει τη δουλειά του ξέρει ότι πληρώνει τα σπασµένα του διπλανού του που δεν την κάνει όµως δεν έχει τρόπο να το πει. Και δεν έχει τρόπο να αντιδράσει.
Γιατί αυτός που δεν κατεβαίνει στις διαδηλώσεις, αυτός που απεχθάνεται τη βία του ΠΑΜΕ, είναι και ανασφαλής, και απογοητευµένος και οργισµένος. Ακούει τους συνδικαλιστές και ξέρει ότι δεν µιλούν για λογαριασµό του. Ακούει τους πολιτικούς και νοµίζει ότι ζει σε άλλον κόσµο. Ακούει τους παλικαρισµούς κατά του Μνηµονίου και ξέρει ότι στην αγορά της χάρτινης δηµοκρατίας προσφέρονται εξίσου δωρεάν και είναι εξίσου επώδυνοι µε τις υποσχέσεις του Μνηµονίου. Κι αυτός συναινεί στο «κάτι δεν πάει καλά». Κι αυτός συναινεί στο «σ’ αυτό που δεν πάει σήµερα καλά υπάρχει και το χειρότερο του αύριο». Συναινεί όµως και σε κάτι ακόµη, στο ότι πολιτικοί συµπεριφέρονται σαν να περνάνε Πανελλήνιες: αποστήθισαν τις λύσεις από τα λυσάρια των φροντιστηρίων και του τις πασάρουν για γνώση. Και στις ερωτήσεις κρίσεως, εκεί, εννοείται σηκώνουν τα χέρια τους ψηλά. Συναίνεση υπάρχει λοιπόν. Γυρίζει, κυκλοφορεί ανάµεσά µας, απλώς δεν κάνει θόρυβο. Γιατί, µην τρελαθούµε: σε όλα αυτά που έγιναν τον τελευταίο χρόνο η ελληνική κοινωνία απέδειξε πως διαθέτει τεράστια αποθέµατα υποµονής.
Σε πείσµα της ΓΕΝΟΠ, σε πείσµα της αναξιοπιστίας της πολιτικής της τάξης, σε πείσµα όλων όσοι θέλουν να κηρύξουν τον πόλεµο όλων εναντίον όλων γιατί είναι το µόνο που ξέρουν να κάνουν.
Γι’ αυτό, αντί να βγάζουµε κορόνες περί κοινοβουλευτισµού που χρειάζεται κυβέρνηση και αντιπολίτευση, θα ήταν εντιµότερο και αποτελεσµατικότερο να ψάξουµε αυτήν τη συναίνεση που περιφέρεται ανάµεσά µας, από στόµα σε στόµα, και να την κάνουµε πολιτική.
Πριν η παραδοχή της ήττας γίνει αποδοχή. Γιατί τότε θα είναι πια πολύ αργά".
Κάποιος λείπει
Ο τίτλος που συνοδεύει τη φωτογραφία σε όλα τα ειδησεογραφικά πρακτορεία είναι "Άρχισε η κούρσα στη διαδοχή του Στρος Καν στην ηγεσία του ΔΝΤ".
Όσοι βεβαίως έχουν πείρα στα σχετικά θέματα υποστηρίζουν πως οι γρήγορες υποψηφιότητες, γρήγορα καίγονται...
Η προσωπική μας άποψη είναι ότι κάποιος λείπει από τη φωτό.
Ποιός; Μπορείτε να μαντέψετε;
Τετάρτη 18 Μαΐου 2011
What is this?
Ιστορική μνήμη; What is this?
Τέσσερις πολυελαίους έκλεψαν άγνωστοι από το ξενοδοχείο Ακροπόλ πριν από δέκα μέρες αφαιρώντας και τα τελευταία στολίδια αυτού του κτιρίου. Λέει η σημερινή ειδησεογραφία.
Η επιχείρηση, συνεχίζει, έγινε νύχτα και με απόλυτη οργάνωση, από περίπου δέκα άτομα (κάποιοι εισήλθαν στο κτίριο και άλλοι περίμεναν απ΄ έξω) οι οποίοι αφού έσπασαν τις κλειδαριές που ήταν τοποθετημένες στις πόρτες προχώρησαν στην αποξήλωση των πολυελαίων. Κανείς δεν αντιλήφθηκε το παραμικρό και οι δράστες έφυγαν ανενόχλητοι. Το κτίριο είναι απέναντι από το Αρχαιολογικό Μουσείο και το Πολυτεχνείο.
Προηγουμένως είχαν καταβάλλει προσπάθεια να ξεκολλήσουν και τα χυτοσιδηρά κιγκλιδώματα της σκάλας που οδηγεί στους ορόφους αλλά δεν τα κατάφεραν.
Δεν είναι η πρώτη φορά που οι κλειδαριές του διατηρητέου κτιρίου της οδού Πατησίων έχουν βρεθεί σπασμένες, κυρίως από άστεγους - μερικοί μάλιστα είχαν εγκατασταθεί πριν από καιρό σε δωμάτια των πάνω ορόφων - είτε από χρήστες ουσιών, κάποιος από τους οποίους παρ΄ ολίγον να κάψει, πριν από ενάμιση χρόνο, όλο το κτίριο.
Άλλες κλοπές, όπως απόσπαση κιγκλιδωμάτων, αφαίρεση χαλκοσωλήνων και κάθε υλικού που μπορεί να πωληθεί (οι μπανιέρες για παράδειγμα) έχουν σημειωθεί κατά καιρούς.
Η επιχείρηση, συνεχίζει, έγινε νύχτα και με απόλυτη οργάνωση, από περίπου δέκα άτομα (κάποιοι εισήλθαν στο κτίριο και άλλοι περίμεναν απ΄ έξω) οι οποίοι αφού έσπασαν τις κλειδαριές που ήταν τοποθετημένες στις πόρτες προχώρησαν στην αποξήλωση των πολυελαίων. Κανείς δεν αντιλήφθηκε το παραμικρό και οι δράστες έφυγαν ανενόχλητοι. Το κτίριο είναι απέναντι από το Αρχαιολογικό Μουσείο και το Πολυτεχνείο.
Προηγουμένως είχαν καταβάλλει προσπάθεια να ξεκολλήσουν και τα χυτοσιδηρά κιγκλιδώματα της σκάλας που οδηγεί στους ορόφους αλλά δεν τα κατάφεραν.
Δεν είναι η πρώτη φορά που οι κλειδαριές του διατηρητέου κτιρίου της οδού Πατησίων έχουν βρεθεί σπασμένες, κυρίως από άστεγους - μερικοί μάλιστα είχαν εγκατασταθεί πριν από καιρό σε δωμάτια των πάνω ορόφων - είτε από χρήστες ουσιών, κάποιος από τους οποίους παρ΄ ολίγον να κάψει, πριν από ενάμιση χρόνο, όλο το κτίριο.
Άλλες κλοπές, όπως απόσπαση κιγκλιδωμάτων, αφαίρεση χαλκοσωλήνων και κάθε υλικού που μπορεί να πωληθεί (οι μπανιέρες για παράδειγμα) έχουν σημειωθεί κατά καιρούς.
Προχθές (16-5-11) διαβάσαμε την άλλη συγκλονιστική: «Άγνωστοι» αφαίρεσαν την προτομή του Κολοκοτρώνη από την ομώνυμη πλατεία στο Ζεφύρι τα ξημερώματα της Παρασκευής. Την είδηση συμπλήρωνε το σχόλιο: Να σημειωθεί ότι πέρυσι «άλλοι άγνωστοι» είχαν αφαιρέσει την προτομής του Βενιζέλου.
Για κάποιους "συμπολίτες" μας το μέταλλο της προτομής του Κολοκοτρώνη και του Βενιζέλου σαφώς και έχει μεγαλύτερη αξία από την ιστορική μνήμη. Ποια ιστορική μνήμη, δηλαδή… Άντε τώρα να τους πει κανείς γιατί τον Μακρυγιάννη και να τους εξηγήσει γιατί πολεμήσανε όλοι αυτοί. «Για να χορεύουν σεικ κάτι κωλόπαιδα» που υποστηρίζει ο Χριστιανόπουλος ή «διηγώντας τα να κλαίς» που λέει ο Σολωμός;
Τρίτη 17 Μαΐου 2011
Ο καλύτερος δρομέας στα χρόνια της κρίσης
Πρόσφατα γράφτηκε κι αυτό: 600 δις στην περίοδο της κρίσης έφυγαν από τις δικές μας για τις Ελβετικές τράπεζες.
Και νάταν μόνο αυτό. Οι κάτοικοι του κέντρου των Αθηνών μετακόμισαν στα βόρεια προάστια. Οι επιστήμονες στη δυτική Ευρώπη και την Αμερική. Οι επιχειρήσεις στις άλλες βαλκανικές χώρες. Οι μαθητές που έχουν να πληρώσουν μετά τα κολλέγια των προαστίων στα ευρωπαϊκά και αμερικάνικα πανεπιστήμια...
"Στην κρίση καλύτερος δρομέας είναι ο πλούσιος, έγραψε ένας τραπεζίτης πρόσφατα. Ουδέν αληθέστερον. Οι έχοντες δεν ζουν καν στην Αθήνα, δεν τους νοιάζει· και ίσως βλέπουν την παρακμή της μεσαίας τάξης σαν αποκατάσταση της διασαλευθείσας τάξης, της απόλυτης κυριαρχίας τους, της φεουδαρχίας με νεωτερικά ψιμμύθια. Οι περισσότεροι πολιτικοί υπηρετούν αυτή τη λογική ή ανήκουν σ’ αυτήν· έχουν εγκαταλείψει προ πολλού και τη δημοκρατία και την πατρίδα.
Το θέμα είναι τι κάνουν οι μικρομεσαίοι, οι πολλοί, όσοι δεν είναι πάνω από τη φτώχεια, αλλά είναι μακριά από τον πλούτο· τι κάνουν για να σωθούν. Εκαναν το κουνέλι, λούφα και φυγή· μήπως και ωφεληθούν οι ίδιοι από την αδικία, την ανισότητα, την ανομία. Τώρα όμως απειλούνται με ισοπέδωση όλοι, κανείς δεν μπορεί να σωθεί μόνος του.
Μόνο αν δράσουν συλλογικά, μόνο αν μεταβούν στο Εμείς, θα μπορέσουν να αποτρέψουν την εξολόθρευσή τους, υλική, ηθική, πνευματική. Μόνο αν αποφασίσουν να δράσουν για τον συλλογικό εαυτό, μόνο τότε υπάρχουν ελπίδες ανάσχεσης και αναστροφής τα χρόνια που έρχονται. Οποιος δεν καταλαβαίνει, όποιος δεν αντιλαμβάνεται την ιστορική θραύση, ας κάνει μια βόλτα on the wild side», [wild side εννοεί τους χώρους του ιστορικού κέντρου της Αθήνας] καταλήγει ο Ξυδάκης σήμερα στην Καθημερινή.
Το θέμα είναι τι κάνουν οι μικρομεσαίοι, οι πολλοί, όσοι δεν είναι πάνω από τη φτώχεια, αλλά είναι μακριά από τον πλούτο· τι κάνουν για να σωθούν. Εκαναν το κουνέλι, λούφα και φυγή· μήπως και ωφεληθούν οι ίδιοι από την αδικία, την ανισότητα, την ανομία. Τώρα όμως απειλούνται με ισοπέδωση όλοι, κανείς δεν μπορεί να σωθεί μόνος του.
Μόνο αν δράσουν συλλογικά, μόνο αν μεταβούν στο Εμείς, θα μπορέσουν να αποτρέψουν την εξολόθρευσή τους, υλική, ηθική, πνευματική. Μόνο αν αποφασίσουν να δράσουν για τον συλλογικό εαυτό, μόνο τότε υπάρχουν ελπίδες ανάσχεσης και αναστροφής τα χρόνια που έρχονται. Οποιος δεν καταλαβαίνει, όποιος δεν αντιλαμβάνεται την ιστορική θραύση, ας κάνει μια βόλτα on the wild side», [wild side εννοεί τους χώρους του ιστορικού κέντρου της Αθήνας] καταλήγει ο Ξυδάκης σήμερα στην Καθημερινή.
Δευτέρα 16 Μαΐου 2011
Αίσια συνοικέσια και άλλα εγκεφαλικά επεισόδια
Ζούµε σε µια χώρα όπου κάποιος για να γιορτάσει το Πάσχα σκοτώνει ένα εφτάχρονο παιδί, όπου τρεις τραπεζοϋπάλληλοι καταδικάζονται σε θάνατο γιατί αρνήθηκαν να απεργήσουν, όπου ένας άνθρωπος χάνει τη ζωή του για µια βιντεοκάµερα, όπου κάποιος χαροπαλεύει γιατί πήγε να ψωνίσει στη λαϊκή Σάββατο μέρα µεσηµέρι, όπου κάποιος άλλος επίσης χαροπαλεύει γιατί αστυνοµικοί τον µετέτρεψαν σε σάκο του µποξ ...
Αμορφωσιά και συνακόλουθα βλακεία και ανικανότητα. Δεν χρειάζονται ιδιαίτερες επιστημονικές περγαμηνές για να διερμηνευτεί η απενοχοποίηση που παρέχει η κοινωνία μας σε τέτοιες πράξεις. Οι θεωρίες συνωμοσίας είναι για αφελείς τροφίμους σχολείων της παρωπίδας. Έλλειμμα παιδείας πολύ πιο μεγάλο από το οικονομικό έχουμε. Η οικονομική κατάσταση λειτουργεί σαν καταλύτης για να βγούνε όλα τα στραβά που συσσωρεύουμε χρόνια τώρα ως κοινωνία και ως κράτος στο προσκήνιο.
Μοιραίοι καταντήσαμε αλλά ούτε το κρασί φταίει, ούτε ο Θεός που μας μισεί. Ο κακός μας ο εαυτός φταίει και θαύματα δεν γίνονται.
Αμορφωσιά και συνακόλουθα βλακεία και ανικανότητα. Δεν χρειάζονται ιδιαίτερες επιστημονικές περγαμηνές για να διερμηνευτεί η απενοχοποίηση που παρέχει η κοινωνία μας σε τέτοιες πράξεις. Οι θεωρίες συνωμοσίας είναι για αφελείς τροφίμους σχολείων της παρωπίδας. Έλλειμμα παιδείας πολύ πιο μεγάλο από το οικονομικό έχουμε. Η οικονομική κατάσταση λειτουργεί σαν καταλύτης για να βγούνε όλα τα στραβά που συσσωρεύουμε χρόνια τώρα ως κοινωνία και ως κράτος στο προσκήνιο.
Μοιραίοι καταντήσαμε αλλά ούτε το κρασί φταίει, ούτε ο Θεός που μας μισεί. Ο κακός μας ο εαυτός φταίει και θαύματα δεν γίνονται.
Κυριακή 15 Μαΐου 2011
Ο Ρομπέν Σκαν
Μπορούν άραγε κάποιες καμαριέρες να σώσουν τις καταρρέουσες οικονομίες; Μακάρι να μπορούσαν. Κι αν αποχωρήσει ο Στρος Καν ποιός μπορεί να βεβαιώσει ότι θα αναλάβει ο Ρομπέν; Το πιθανότερο είναι ότι όποιος κι αν αναλάβει θα συνεχίσει στη γραμμή του Σκαν. Ας συγκρατήσουμε το μεσογειακό μας ταπεραμέντο: Οι Ρομπέν των δασών ζουν μόνο στα παραμύθια…
Σάββατο 14 Μαΐου 2011
Με ποια προοπτική;
Μεσογειακός λαός είμαστε ανέκαθεν αλλά δεν είμαστε πάντα έτσι. Η Επιστήμη έχει την εξήγηση, γράφει ο Τζανάκης στα σημερινά ΝΕΑ. Οι ερευνητές έβαλαν ποντίκια σε ένα µεγάλο κουτί. Στην αρχή ήταν λίγα –και η συνύπαρξη ήταν αρµονική.
Μετά, άρχισαν να βάζουν κι άλλα ποντίκια µέσα στο κουτί – ώσπου η έλλειψη χώρου έκανε τη συνύπαρξη αδύνατη. Το αποτέλεσµα ήταν να γίνουν τα πειραµατόζωα... χούλιγκαν – και να αρχίσουν να σκοτώνουν το ένα το άλλο.
Στη δική µας περίπτωση δεν φταίει ο χώρος αλλά η προοπτική. Όλο και περισσότεροι είναι απολύτως πεπεισµένοι ότι γι’ αυτούς δεν έχει δρόµο, δεν έχει οδό. Από τον νεαρό που έχασε τα χρόνια του για τα µεταπτυχιακά που οδηγούν σε δουλειά ντιλιβερά ως τον 55άρη που απολύθηκε για λόγους Μνηµονίου.
Και παλαιότερα γίνονταν τέτοια – αλλά, τότε, οι πάντες είχαν την αίσθηση ότι το µέλλον θα ήταν καλύτερο από το παρελθόν. Σήµερα, είµαστε ακόµα στο µέσον του πειράµατος – ακόµα οι «επιστήµονες» προσθέτουν ποντίκια…
Μετά, άρχισαν να βάζουν κι άλλα ποντίκια µέσα στο κουτί – ώσπου η έλλειψη χώρου έκανε τη συνύπαρξη αδύνατη. Το αποτέλεσµα ήταν να γίνουν τα πειραµατόζωα... χούλιγκαν – και να αρχίσουν να σκοτώνουν το ένα το άλλο.
Στη δική µας περίπτωση δεν φταίει ο χώρος αλλά η προοπτική. Όλο και περισσότεροι είναι απολύτως πεπεισµένοι ότι γι’ αυτούς δεν έχει δρόµο, δεν έχει οδό. Από τον νεαρό που έχασε τα χρόνια του για τα µεταπτυχιακά που οδηγούν σε δουλειά ντιλιβερά ως τον 55άρη που απολύθηκε για λόγους Μνηµονίου.
Και παλαιότερα γίνονταν τέτοια – αλλά, τότε, οι πάντες είχαν την αίσθηση ότι το µέλλον θα ήταν καλύτερο από το παρελθόν. Σήµερα, είµαστε ακόµα στο µέσον του πειράµατος – ακόµα οι «επιστήµονες» προσθέτουν ποντίκια…
Να δουμε πόσο θα αντέξουμε ως κοινωνία.
Εθνικός χουλιγκανισμός
Γράφεις ο Η. Κανέλλης στα σημερινά ΝΕΑ σχολιάζοντας την καταδικαστική απόφαση για τον Τσέκο, Κεντέρη και τους άλλους:
"Στις 26/4/2004, στη διάρκεια των ολυµπιακών αγώνων, οι 70.000 θεατές του σταδίου, την ώρα της εκκίνησης του τελικού των 200 µέτρων ανδρών, φώναζαν επί δέκα συναπτά λεπτά την ιαχή: «Κε-ντέ-ρης, Κε-ντέ-ρης». Με αυτόν τον τρόπο αποδοκίµαζαν τους αµερικανούς δροµείς, τα φαβορί που θα αντιµετώπιζε, αν δεν είχε αποκλεισθεί, ο έως τότε πρωταθλητής µας.
Γιατί αποκλείσθηκε – και αυτός και η επίσης δροµέας Κατερίνα Θάνου; ∆ιότι, όταν, την παραµονή των ολυµπιακών, κλήθηκαν από την Παγκόσµια Επιτροπή κατά του Ντόπινγκ σε έλεγχο, δεν προσήλθαν στο ραντεβού. Κι όταν, γι’ αυτό, η ∆ιεθνής ολυµπιακή Επιτροπή τους κάλεσε σε απολογία, οι δύο αθλητές µεταφέρθηκαν στο ΚΑΤ ως θύµατα τροχαίου. Χρειάστηκαν επτά χρόνια και µια περίπου χρεοκοπία για να φτάσει η υπόθεση στο ακροατήριο, να γίνει δίκη και, µόλις χθες, να καταδικασθούν οι αθλητές, ο προπονητής τους, οι γιατροί που υποτίθεται ότι τους περιέθαλψαν – για ψευδορκία, ψευδή αναφορά κ.λπ. Το τροχαίο δεν συνέβη ποτέ. Η ατοµική ευθύνη των καταδικασθέντων δεν αποσείει τις συλλογικές ευθύνες. οι καταδικασθέντες είναι κατασκευές ενός συστήµατος που ήθελε ό,τι στην πορεία εκπροσώπησαν: την πάση θυσία διάκριση – µε κάθε µέσον, ακόµα κι αν δεν την αξίζαµε –, την απαξίωση των άλλων, την κατασκευή εχθρών, την καλλιέργεια ενός ιδιότυπου εθνικού χουλιγκανισµού, µιας εσωστρεφούς αυταρέσκειας, µιας µεγάλης ιδέας για έναν κατασκευασµένο εαυτό.
Αυτός ο κατασκευασµένος εαυτός µας δεν είναι άµοιρος της θλιβερής κατάστασης στην οποία έχει περιέλθει η χώρα".
Μπορούμε να ζήσουμε άραγε αντικρύζοντας την πραγματικότητα κατάματα; Λέγοντας τα πράγματα με το όνομά τους; Να πορευτούμε χωρίς ψευδαισθήσεις και μεγαλοΐδεατισμούς; Μικρομεγαλισμούς και φούμαρα;
"Στις 26/4/2004, στη διάρκεια των ολυµπιακών αγώνων, οι 70.000 θεατές του σταδίου, την ώρα της εκκίνησης του τελικού των 200 µέτρων ανδρών, φώναζαν επί δέκα συναπτά λεπτά την ιαχή: «Κε-ντέ-ρης, Κε-ντέ-ρης». Με αυτόν τον τρόπο αποδοκίµαζαν τους αµερικανούς δροµείς, τα φαβορί που θα αντιµετώπιζε, αν δεν είχε αποκλεισθεί, ο έως τότε πρωταθλητής µας.
Γιατί αποκλείσθηκε – και αυτός και η επίσης δροµέας Κατερίνα Θάνου; ∆ιότι, όταν, την παραµονή των ολυµπιακών, κλήθηκαν από την Παγκόσµια Επιτροπή κατά του Ντόπινγκ σε έλεγχο, δεν προσήλθαν στο ραντεβού. Κι όταν, γι’ αυτό, η ∆ιεθνής ολυµπιακή Επιτροπή τους κάλεσε σε απολογία, οι δύο αθλητές µεταφέρθηκαν στο ΚΑΤ ως θύµατα τροχαίου. Χρειάστηκαν επτά χρόνια και µια περίπου χρεοκοπία για να φτάσει η υπόθεση στο ακροατήριο, να γίνει δίκη και, µόλις χθες, να καταδικασθούν οι αθλητές, ο προπονητής τους, οι γιατροί που υποτίθεται ότι τους περιέθαλψαν – για ψευδορκία, ψευδή αναφορά κ.λπ. Το τροχαίο δεν συνέβη ποτέ. Η ατοµική ευθύνη των καταδικασθέντων δεν αποσείει τις συλλογικές ευθύνες. οι καταδικασθέντες είναι κατασκευές ενός συστήµατος που ήθελε ό,τι στην πορεία εκπροσώπησαν: την πάση θυσία διάκριση – µε κάθε µέσον, ακόµα κι αν δεν την αξίζαµε –, την απαξίωση των άλλων, την κατασκευή εχθρών, την καλλιέργεια ενός ιδιότυπου εθνικού χουλιγκανισµού, µιας εσωστρεφούς αυταρέσκειας, µιας µεγάλης ιδέας για έναν κατασκευασµένο εαυτό.
Αυτός ο κατασκευασµένος εαυτός µας δεν είναι άµοιρος της θλιβερής κατάστασης στην οποία έχει περιέλθει η χώρα".
Μπορούμε να ζήσουμε άραγε αντικρύζοντας την πραγματικότητα κατάματα; Λέγοντας τα πράγματα με το όνομά τους; Να πορευτούμε χωρίς ψευδαισθήσεις και μεγαλοΐδεατισμούς; Μικρομεγαλισμούς και φούμαρα;
Παρασκευή 13 Μαΐου 2011
Αυτά που ξέραμε να τα ξεχάσουμε
Μεγαλώσαμε στις γειτονιές του Πεδίου του Άρεως, του Μουσείου, της Βικτώριας κλπ. Όταν ερχόμαστε στην Αθήνα και περπατάμε –την ημέρα φυσικά- στα ίδια μέρη μας πιάνει κατάθλιψη. Τελευταία πήγαμε να δούμε την Καγιαλόγλου στην Τρικόρφων και για να βγούμε από την περιοχή είδαμε και πάθαμε. Και πάλι καλά θα μου πείτε. Αν περνάς περιστασιακά από κει όμως δεν έχει αίσθηση του τι μπορεί να προκύψει. Έχουμε φύγει καιρό και έχουμε μείνει με την αίσθηση του τότε. Ο Μάινας πριν από λίγο καιρό τη γλύτωσε παρά τρίχα. Και έγινε γνωστό το περιστατικό του ξυλοδαρμού του γιατί έπαιζε στο «Νησί», αλλιώς ποιος θα το μάθαινε; Άντε να βγεις βράδυ στη Χέιδεν, στη Βικτώρια, στην Αχαρνών κλπ. Αυτό που έγινε με τον άτυχο κάτοικο της Ηπείρου ήταν θέμα χρόνου να γίνει.
«Η ανθρώπινη ζωή στην Aθήνα αποτιµάται πολύ φτηνά: Όσο κοστίζει µια κάµερα κι ένα κινητό τηλέφωνο» γράφει ο Πολίτης στα σημερινά ΝΕΑ. Και ο Πρετεντέρης και ο Αναστασιάδης στην ηλεκτρονική έκδοση του Πρώτου Θέματος και σχεδόν όλοι οι πολιτικοί χρονογράφοι κι αναλυτές τις ίδιες διαπιστώσεις κάνουν. «Εκείνοι που έχουν βρεθεί αντιµέτωποι µε τη µανία της νέας γενιάς φονιάδων – είναι πλέον παρά πολλοί – αφηγούνται µε τρόµο ότι έζησαν από τύχη, αφού παρέδωσαν σε χρόνο µηδέν και άνευ όρων τα υπάρχοντά τους. Όπως ακριβώς συµβαίνει στις πόλεις κάθε τριτοκοσµικής χώρας, από το Γιοχάνεσµπουργκ µέχρι το Ρίο.
Η θλίψη για την εν ψυχρώ δολοφονία του ανθρώπου που συνάντησε τον θάνατο την ώρα που θα υποδεχόταν µια νέα ζωή είναι µεγάλη. Μετατρέπεται όµως σε κοινωνική οργή όταν βλέπουµε αναρµόδια και αρµόδια πολιτικά στελέχη να κοκοροµαχούν για το ποιος δήθεν ευθύνεται. Λες και οι πολίτες που υφίστανται καθηµερινά την κακοποίηση της ανυπαρξίας του πολυδάπανου κράτους δεν γνωρίζουν τους υπαίτιους. Για να είναι ξεκάθαρο: οι ευθύνες για τα χάλια της πρωτεύουσας ανήκουν αποκλειστικά και εξίσου στην παρούσα και την προηγούµενη κυβέρνηση. Όσο για την ανεπαρκή και ξεκούρδιστη ελληνική αστυνοµία, είναι µόνο ένα κοµµάτι της διαλυµένης αλυσίδας» καταλήγει ο Πολίτης.
«Η ανθρώπινη ζωή στην Aθήνα αποτιµάται πολύ φτηνά: Όσο κοστίζει µια κάµερα κι ένα κινητό τηλέφωνο» γράφει ο Πολίτης στα σημερινά ΝΕΑ. Και ο Πρετεντέρης και ο Αναστασιάδης στην ηλεκτρονική έκδοση του Πρώτου Θέματος και σχεδόν όλοι οι πολιτικοί χρονογράφοι κι αναλυτές τις ίδιες διαπιστώσεις κάνουν. «Εκείνοι που έχουν βρεθεί αντιµέτωποι µε τη µανία της νέας γενιάς φονιάδων – είναι πλέον παρά πολλοί – αφηγούνται µε τρόµο ότι έζησαν από τύχη, αφού παρέδωσαν σε χρόνο µηδέν και άνευ όρων τα υπάρχοντά τους. Όπως ακριβώς συµβαίνει στις πόλεις κάθε τριτοκοσµικής χώρας, από το Γιοχάνεσµπουργκ µέχρι το Ρίο.
Η θλίψη για την εν ψυχρώ δολοφονία του ανθρώπου που συνάντησε τον θάνατο την ώρα που θα υποδεχόταν µια νέα ζωή είναι µεγάλη. Μετατρέπεται όµως σε κοινωνική οργή όταν βλέπουµε αναρµόδια και αρµόδια πολιτικά στελέχη να κοκοροµαχούν για το ποιος δήθεν ευθύνεται. Λες και οι πολίτες που υφίστανται καθηµερινά την κακοποίηση της ανυπαρξίας του πολυδάπανου κράτους δεν γνωρίζουν τους υπαίτιους. Για να είναι ξεκάθαρο: οι ευθύνες για τα χάλια της πρωτεύουσας ανήκουν αποκλειστικά και εξίσου στην παρούσα και την προηγούµενη κυβέρνηση. Όσο για την ανεπαρκή και ξεκούρδιστη ελληνική αστυνοµία, είναι µόνο ένα κοµµάτι της διαλυµένης αλυσίδας» καταλήγει ο Πολίτης.
Τετάρτη 11 Μαΐου 2011
Βιτσέντζος Κορνάρος
Τραγούδι: Γιώργης Γεροντής και
χορωδία 2ου Γυμνασίου Αγίου Νικολάου
Κρουστά: Μανώλης Κλώντζας
Από την παράσταση: "Φυσ' αεράκι φύσα με"
Στον Νίκο Γκάτσο
Από την παράσταση του 2ου Γυμνασίου Αγίου Νικολάου
Τρίτη 3 Μαΐου 2011
Στίχοι: Γ. Σταμέλος
Μουσική: Γ. Παπαδάκη
Ερμηνεία: Ξ. Πορφυράκη & Χορωδία 2ου Γυμνασίου
Video: Δ. Φουρνιώτης
Μοντάζ: Ι. Σταμέλος
Τετάρτη 4 Μαΐου 2011
100 χρόνια Νίκος Γκάτσος
 |
| H φωτο από το site του 104,4 |
Αφιέρωμα στον Νίκο Γκάτσο παρουσίασε χθες το πρωί στο ΡΕΞ το 2ο Γυμνάσιο Αγίου Νικολάου. Ήταν μια δουλειά που κράτησε ολόκληρη τη σχολική χρονιά στο πλαίσιο της «Αισθητικής Αγωγής».
«Η Θεατρική Ομάδα του 2ου Γυμνασίου Αγίου Νικολάου, (...), συμμετέχοντας φέτος στον εορτασμό των 100 χρόνων από τη γέννηση του Νίκου Γκάτσου, επέλεξε να δραματοποιήσει μερικά τραγούδια που προσφέρονται γι' αυτό και κατά βάση τραγούδια δημοφιλή του Μάνου Χατζηδάκη και του Σταύρου Ξαρχάκου. Τραγούδια που αναφέρονται σε γνωστά, ιστορικά ονόματα ή και ονόματα απλών ανθρώπων».
Οι συντελεστές
Μουσικοί: Γεώργιος Γεροντής (λαούτο), Κων/νος Σκουληκάρης (πιάνο), Χρυσούλα Τζάβλα (βιολί), Μάριος Σκουληκάρης (μπουζούκι) και οι Καθηγητές Ξανθούλα Πορφυράκη και Μανώλης Κλώντζας.
Χορωδοί - ηθοποιοί: Κων/νος Αφορδακός, Μιχ. Γουναλάκης, Ιωαν. Καλαμπαλίκης, Ευαγγελία Καρυδιαννάκη, Ιάσων Κουνδουράκης, Άρτεμις Κρυονοπούλου, Βασιλεία Λιανού, Ιωάννης Ξενάκης, Νεφέλη Ξυνού, Λίτσα Παπά, Αθηνά Πατεράκη, Ευαγγελία Ραπανάκη, Κων/νος Σκουληκάρης, Μάριος Σκουληκάρης, Μαρία Στεφανάκη, Μιχάλης Ταβλάς, Χρυσούλα Τζάβλα, Γεώργιος Τζιρής, Θάνος Τρανόπουλος, Δημήτριος Φαϊτάκης, Δήμητρα Φραγκιαδάκη.
Οι Καθηγητές:
• Ιωάννης Σταμέλος, σκηνοθεσία, ενδιάμεσα κείμενα, συντονισμός [ και πολυμέσα]
• Γιάννα Παπαδάκη, μουσική υποστήριξη
• Θανάσης Ρωσσίδης, σκηνικά, τεχνική υποστήριξη
Αναλυτικό ρεπορτάζ του Νίκου Τραντά στην έντυπη έκδοση της ΑΝΑΤΟΛΗΣ.
Ο Γ. Τουτουδάκης στην ιστοσελίδα του 104,4 FM
Ένα ολόκληρο πρωινό, αφιέρωμα σε δύο κορυφαίους Έλληνες ποιητές, μέλη της νεώτερης ιστορίας αυτού του τόπου, είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν οι μαθητές του 2ου Γυμνασίου Αγίου Νικολάου, το πρωί της Τρίτης (3/5), στο κινηματοθέατρο REX στον Άγιο Νικόλαο. Το μεν πρώτο μέρος ήταν το ίδιο όπως και στις 23 Μαρτίου στον ίδιο χώρο "Αυτός ο κόσμος, ο μικρός, ο μέγας του Ελύτη" με τη χορωδία του 2ου Γυμνασίου, υπό τη διεύθυνση της Γιάννας Παπαδάκη, ενώ το δεύτερο μέρος με το τίτλο "Φύσ' αεράκι φύσα με, γνωστά και άγνωστα πρόσωπα στα παραμύθια του Νίκου Γκάτσου", παρέλασαν μια σειρά τραγούδι σε στίχους του ποιητή, είτε ερμηνευμένα, από τους μαθητές, είτε ως δρώμενα.
(...)
Όσον αφορά [το αφιέρωμα] στο Νίκο Γκάτσο, οι καθηγητές διάλεξαν μια σειρά από τις πλέον γνωστές μελοποιήσεις ποιημάτων του, από τον Σταύρο Ξαρχάκο και Μάνο Χατζιδάκι, με αναφορές στο Μάρκο Βαμβακάρη, στη Σμύρνη, στη μέση Ελληνίδα "Παναγία των Πατησίων", αλλά και ποιήματα που απέδωσαν θεατρικά.
(...)
(...)
Ευχή μας, τέτοιες εκδηλώσεις να γίνονται συχνότερα, μήπως οι μαθητές γλυτώσουν από την επίθεση των υποπροϊόντων της τηλεοπτικής δημοκρατίας της χώρας μας.
Τρίτη 3 Μαΐου 2011
Καλέ μας άνθρωπε...
Καλό ταξίδι καλέ μας άνθρωπε!
Πέθανε ο Θανάσης Βέγγος
Πανελλήνια συγκίνηση προκάλεσε η είδηση του θανάτου του σπουδαίου
κωμικού ηθοποιού, Θανάση Βέγγου το πρωί της Τρίτης σε ηλικία 84 ετών.
Εκτός από το πηγαίο ταλέντο του ο Θανάσης Βέγγος διακρίθηκε και αγαπήθηκε
για το ήθος, την ευπρέπεια και την ταπεινότητά του.
Καλό ταξίδι καλέ μας άνθρωπε !!
Κυριακή 1 Μαΐου 2011
Φύσ' αεράκι φύσα με
«Φυσ’ αεράκι φύσα με»
Γνωστά και άγνωστα πρόσωπα στα «παραμύθια» του Νίκου Γκάτσου
Το 2011 που διανύουμε συμπληρώνονται 100 χρόνια από το θάνατο του αγίου των Γραμμάτων μας Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη και 100 χρόνια από τη γέννηση των Στρατή Τσίρκα, Οδυσσέα Ελύτη και Νίκου Γκάτσου.
Ο Νίκος Γκάτσος (1911-1992) παραμένει μία ξεχωριστή περίπτωση για τα Ελληνικά Γράμματα. Ποιητής της μιας ποιητικής συλλογής («Αμοργός», 1943) και των πολλών τραγουδιών που μελοποιήθηκαν από τους κορυφαίους Έλληνες συνθέτες του 20ου αιώνα.
Μνημειώδες έργο του νεοελληνικού ποιητικού λόγου η «Αμοργός» στην οποία ενυπάρχουν στοιχεία της ελληνικής λόγιας και λαϊκής παράδοσης, των ευρωπαϊκών ρευμάτων της εποχής, του ελληνικού υπερρεαλισμού και της σύγχρονής του πραγματικότητας. Μετά την «Αμοργό» ο Γκάτσος δημοσίευσε μόνο τρία ποιήματα: «Ελεγείο» (1946), «Ο Ιππότης και ο θάνατος» (1947) και το «Τραγούδι του παλιού καιρού» (1963).
Ο Γκάτσος τελείωσε το Δημοτικό στο χωριό του, την Ασέα Αρκαδίας, το Γυμνάσιο στην Τρίπολη, όπου μυήθηκε στη λογοτεχνία και έμαθε μόνος του ξένες γλώσσες, και σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Σπουδαίο είναι και το μεταφραστικό του έργο, το οποίο δοκιμάστηκε επί σκηνής. Μετέφρασε για το Εθνικό Θέατρο, το Θέατρο Τέχνης και το Λαϊκό Θέατρο έργα των Λόρκα («Ματωμένος Γάμος», «Το Σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα»), Στρίνμπεργκ («Ο Πατέρας»), Ευγένιο Ο' Νηλ («Ταξίδι μακριάς ημέρας μέσα στη νύχτα»), Λόπε ντε Βέγκα («Φουέντε Οβεχούνα») και Τενεσί Ουίλιαμς («Λεωφορείο ο Πόθος»).
Στους στίχους που έγραψε για τραγούδια («Όλα τα τραγούδια», εκδόσεις Πατάκη) μοναδικές είναι οι απεικονίσεις των κοινών βιωμάτων τις οποίες μετέτρεψε σε ποίηση. Μελοποιήθηκε από τους Χατζιδάκι, Θεοδωράκη, Ξαρχάκο, Μούτση, Κηλαηδόνη, Χάλαρη, Παπαδημητρίου, Ανδριόπουλο. Πολλά από τα τραγούδια του έχουν σημαδέψει την εποχή τους ενώ τα περισσότερα τραγουδιούνται και σήμερα από σχεδόν το σύνολο των Ελλήνων.
Αρκετά από τα τραγούδια του Γκάτσου είναι μικρά μονόπρακτα. Η παρατήρηση αυτή μας έδωσε την αφορμή να επιλέξαμε μερικά που αναφέρονταν σε πρόσωπα και με αυτά να οργανώσουμε μια θεατρική παράσταση με αφορμή τα 100 χρόνια από τη γέννηση του ποιητή.
Χωρίσαμε τα τραγούδια σε δυο υποομάδες: Αυτά που αναφέρονταν σε αναγνωρίσιμα πρόσωπα και σε εκείνα που αναφέρονταν σε άγνωστους. Στη σύνθεση επιχειρήσαμε να φωτίσουμε τα πρόσωπα δίνοντας μεγαλύτερη έμφαση στο λόγο του Γκάτσου και λιγότερο στη μουσική επένδυση. Τα ενδιάμεσα κείμενα και η θεατρική πράξη γράφτηκαν ώστε να λειτουργήσουν υποβοηθητικά και να κάνουν ομαλή τη μετάβαση από το ένα «μονόπρακτο» στο άλλο.
Στο ίδιο πλαίσιο δημιουργήσαμε και ένα μικρό έντυπο-ποιητική συλλογή στο οποίο εκτός από το μικρό βιογραφικό του ποιητή και τους συντελεστές της παράστασης περιλάβαμε και τα ποιήματα που μας έδωσαν την αφορμή γι’ αυτήν. Ακόμα περιλάβαμε κι ένα πρωτότυπο που γράψαμε και μελοποίησε η μουσικός του σχολείου μας κα Γιάννα Παπαδάκη για τις ανάγκες της παράστασης.
Με τη λήξη του σχολικού έτους, την Τρίτη 3 Μαΐου, στο REX στον Άγιο Νικόλαο και ώρα 11.00, θα παρουσιάσουμε την παράσταση που έχει τίτλο «Φύσ’ αεράκι φύσα με, γνωστά και άγνωστα πρόσωπα στα ‘παραμύθια’ του Νίκου Γκάτσου». Η παράσταση έχει προγραμματισθεί για τους μαθητές του 2ου Γυμνασίου Αγίου Νικολάου αλλά η είσοδος θα είναι ελεύθερη και για το κοινό.
Η πρόταση της οποίας την τελική μορφή θα παρουσιάσουμε αποτέλεσε αντικείμενο επεξεργασίας της ομάδας μας σχεδόν με την έναρξη της σχολικής χρονιάς και ήταν πολυδιάστατη. Συνεργάστηκαν γι’ αυτό οι καθηγητές κκ Ξανθούλα Πορφυράκη, Μανώλης Κλώντζας, Θανάσης Ρωσσίδης, Γιάννα Παπαδάκη και ο μαθητής του 2ου Λυκείου Αγίου Νικολάου Γεώργιος Γεροντής.
Οι μαθητές του σχολείου μας που αποτελούν τη θεατρική ομάδα είναι: Αφορδακός Κωνσταντίνος, Γουναλάκης Μιχάλης, Καλαμπαλίκης Γιάννης, Καρυδιανάκη Ευαγγελία, Κουνδουράκης Ιάσων, Κρυονοπούλου Άρτεμις, Λιανού Βασιλείαμ Ξενάκης Γιάννης, Ξυνού Νεφέλη, Παπά Λίτσα, Πατεράκη Αθηνά, Ραπανάκη Ευαγγελία, Σκουληκάρης Κωνσταντίνος, Σκουληκάρης Μάριος, Στεφανάκη Μαρία, Ταβλάς Μιχάλης, Τζάβλα Χρυσούλα, Τζιρής Γιώργος, Τρανόπουλος Θάνος, Φαϊτάκης Δημήτριος και Φραγκιαδάκη Δήμητρα.
Ιδιαίτερες ευχαριστίες οφείλουμε στην κα Μαρία Καρτέρη-Σιγανού και στον μαθητή Δαυίδ Μπεμπελάκη για τη συμβολή τους στην κατασκευή των σκηνικών της παράστασης.
Ο συντονισμός, τα πολυμέσα κλπ οφείλονται στον υπογράφοντα.
Η παράσταση θα παρουσιαστεί και στην Ιεράπετρα 23-26 Ιουνίου στο Φεστιβάλ Τέχνης που διοργανώνεται εκεί.
Ι. Σταμέλος
stamelosioa@gmail.com
Πληροφορίες
Η Ολλανδική εταιρεία TomTom που πουλάει μηχανάκια GPS, λέει η είδηση, ζήτησε συγγνώμη γιατί πούλησε δεδομένα από τις διαδρομές των χρηστών της στην αστυνομία!
Γιατί το έκανε; Για να ισοσκελίσει τα άσχημα οικονομικά αποτελέσματα του 1ου τριμήνου της χρονιάς και να ενισχύσει την κερδοφορία της μέσω συγκεκριμένων ενεργειών, όπως η συγκεκριμένη πώληση κυκλοφοριακών δεδομένων χρηστών των GPS συσκευών της σε.... κυβερνήσεις.
Η ολλανδική εφημερίδαAlgemeen Dagblad, αποκάλυψε πως η αστυνομία της χώρας απέκτησε αυτά τα δεδομένα και τα χρησιμοποίησε για να στήσει ραντάρ ταχύτητας σε συγκεκριμένα σημεία, βάσει των αναλύσεων που έκανε.
Ο CEO της TomTom, Harold Goddijn αμύνθηκε της κίνησης αυτής, λέγοντας πως είχαν... αγαθές προθέσεις και στόχος της εταιρείας είναι να συμβάλλει στο να βελτιωθούν και να αποσυμφορηθούν τα οδικά δίκτυα.
Σε μια προσπάθεια να κατευνάσει τα πνεύματα, ο Goddijn απέστειλε σε επιστολή προς τους κατόχους των συσκευών και αφού παραδέχτηκε το λάθος του, σημείωσε πως θα εξετάσουν εάν αυτή η χρήση των δεδομένων που διέθεσαν μπορεί να επιτραπεί.
Ο Goddijn προσέθεσε πως η συλλογή των στοιχείων έγινε ανώνυμα και οι χρήστες έχουν την επιλογή εάν θέλουν να συμμετέχουν ή όχι και ανά πάσα στιγμή μπορούν να την απενεργοποιήσουν. "Τα δεδομένα αυτά που συλλέγονται ανώνυμα, χρησιμοποιούνται ώστε να βοηθηθούν οι οδηγοί των οχημάτων στο να καθοδηγηθούν από τις συσκευές μέσω της πιο γρήγορης διαδρομής, όπως επίσης και να καταστήσουν τους δρόμους πιο ασφαλείς και με λιγότερα μποτιλιαρίσματα", πρόσθεσε.
Η συγκεκριμένη πράξη επαναφέρει το ερώτημα σχετικά με την διαχείριση των προσωπικών πληροφοριών από ανθρώπους που κινούνται με μόνο στόχο το προσωπικό τους κέρδος. Φοβούμαστε ότι είμαστε ακόμα στην αρχή του προβλήματος. Η πληροφορία και χρήμα είναι αλλά και στα χέρια ανθρώπων αδίστακτων γίνεται επικίνδυνη.
Γιατί το έκανε; Για να ισοσκελίσει τα άσχημα οικονομικά αποτελέσματα του 1ου τριμήνου της χρονιάς και να ενισχύσει την κερδοφορία της μέσω συγκεκριμένων ενεργειών, όπως η συγκεκριμένη πώληση κυκλοφοριακών δεδομένων χρηστών των GPS συσκευών της σε.... κυβερνήσεις.
Η ολλανδική εφημερίδαAlgemeen Dagblad, αποκάλυψε πως η αστυνομία της χώρας απέκτησε αυτά τα δεδομένα και τα χρησιμοποίησε για να στήσει ραντάρ ταχύτητας σε συγκεκριμένα σημεία, βάσει των αναλύσεων που έκανε.
Ο CEO της TomTom, Harold Goddijn αμύνθηκε της κίνησης αυτής, λέγοντας πως είχαν... αγαθές προθέσεις και στόχος της εταιρείας είναι να συμβάλλει στο να βελτιωθούν και να αποσυμφορηθούν τα οδικά δίκτυα.
Σε μια προσπάθεια να κατευνάσει τα πνεύματα, ο Goddijn απέστειλε σε επιστολή προς τους κατόχους των συσκευών και αφού παραδέχτηκε το λάθος του, σημείωσε πως θα εξετάσουν εάν αυτή η χρήση των δεδομένων που διέθεσαν μπορεί να επιτραπεί.
Ο Goddijn προσέθεσε πως η συλλογή των στοιχείων έγινε ανώνυμα και οι χρήστες έχουν την επιλογή εάν θέλουν να συμμετέχουν ή όχι και ανά πάσα στιγμή μπορούν να την απενεργοποιήσουν. "Τα δεδομένα αυτά που συλλέγονται ανώνυμα, χρησιμοποιούνται ώστε να βοηθηθούν οι οδηγοί των οχημάτων στο να καθοδηγηθούν από τις συσκευές μέσω της πιο γρήγορης διαδρομής, όπως επίσης και να καταστήσουν τους δρόμους πιο ασφαλείς και με λιγότερα μποτιλιαρίσματα", πρόσθεσε.
Η συγκεκριμένη πράξη επαναφέρει το ερώτημα σχετικά με την διαχείριση των προσωπικών πληροφοριών από ανθρώπους που κινούνται με μόνο στόχο το προσωπικό τους κέρδος. Φοβούμαστε ότι είμαστε ακόμα στην αρχή του προβλήματος. Η πληροφορία και χρήμα είναι αλλά και στα χέρια ανθρώπων αδίστακτων γίνεται επικίνδυνη.
Άλλο και τούτο
Όταν δεν μπορούμε να εφαρμόσουμε το νόμο συστήνουμε ειδική ομάδα για την προστασία των ανηλίκων, κατά την από αρχαιοτάτων ετών γνωστή μέθοδο σύμφωνα με την οποία όταν δεν θέλουμε να λύσουμε ένα πρόβλημα ή δεν μπορούμε συστήνουμε μια επιτροπή.
"Η ομάδα θα λειτουργήσει άμεσα μέσω συγκεκριμένου σχεδίου δράσης που θα περιλαμβάνει όλους τους τομείς προστασίας των ανηλίκων, ενώ παράλληλα έργο της θα είναι η πιστή εφαρμογή των διατάξεων και νόμων που στόχο έχουν να προστατεύσουν τη ζωή και τις δραστηριότητες των νέων" λέει η σχετική ανακοίνωση.
Αλήθεια, τι είναι αυτό που κάνει σήμερα μη πιστή την τήρηση του νόμου; Το ότι τα αρμόδια όργανα που είναι επιφορτισμένα με την εφαρμογή του δεν υπάγονται σε ειδική ομάδα; Μήπως σας θυμίζει άραγε τις κατά καιρούς καμπάνιες της τροχαίας ότι αυτή την εβδομάδα π.χ. θα γίνεται έλεγχος για τις ζώνες ενώ τα μηχανάκια που θα κυκλοφορούν με κομμένες εξατμίσεις δεν θα ελέγχονται;...
"Αφορμή", συνεχίζει η ίδια δήλωση, "της κίνησης αυτής στάθηκε ο θάνατος μίας 16χρονης από υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ το Μεγάλο Σάββατο".
Ο αρμόδιος εξαγγέλων υφυπουργός ήταν κατηγορηματικός: «Η προστασία των ανηλίκων και ο ρόλος της Πολιτείας και των αστυνομικών υπηρεσιών πρέπει να προσεγγίζει και να ακουμπά ζητήματα που έχουν να κάνουν με την παράνομη παιδική εργασία, με τη λεκτική και σωματική κακοποίηση ανηλίκων όχι μόνο από τρίτους, αλλά και από το σχολικό περιβάλλον ή από την ίδια την οικογένεια».
Αφού δεν μπορούμε να ελέξουμε τον κάθε αλητήριο που κάνει ότι του γουστάρει σε βάρος του ΚΑΘΕ ανυποψίαστου, του ΚΑΘΕ αδύναμου πολίτη, συστήνουμε μια επιτροπή να μελετήσει το πρόβλημα, μια ομάδα να εφαρμόσει το ... νόμο και ότι άλλο κάνει τζάρτζαλο για να μας παίξουν τα κανάλια και να μας γράψουν οι φυλλάδες των αυλοκολάκων.
Γιατί δεν βάζει τους ήδη άγρυπνους φρουρούς του να μαγκώσουν τον αλητήριο που πότισε μπόμπες την 16-χρονη που πέθανε; Πώς έδωσε αλκοόλ σε 16-χρονη; Γιατί δεν μαγκώνει τους νταήδες που φοβερίζουν και δέρνουν τα πιτσιρίκια για να τους αρπάξουν τα χαρτιλίκια και τα κινητά αλλά θέλει σύσταση ομάδας; Γιατί δεν στέλνει τους χωροφύλακες έξω από τα σχολεία που στήνονται διάφοροι εξωσχολικοί; Γιατί αφήνει τα μπαρ να ανοίγουν δίπλα από τα σχολικά συγκροτήματα; Θέλουν σύσταση ειδικής ομάδας όλα αυτά;
Και μετά έχει άδικο ο ΚΥΡ που υποστηρίζει ότι μόνο το πάρκινγκ είναι παράνομη πράξη στην Ελλάδα...
"Η ομάδα θα λειτουργήσει άμεσα μέσω συγκεκριμένου σχεδίου δράσης που θα περιλαμβάνει όλους τους τομείς προστασίας των ανηλίκων, ενώ παράλληλα έργο της θα είναι η πιστή εφαρμογή των διατάξεων και νόμων που στόχο έχουν να προστατεύσουν τη ζωή και τις δραστηριότητες των νέων" λέει η σχετική ανακοίνωση.
Αλήθεια, τι είναι αυτό που κάνει σήμερα μη πιστή την τήρηση του νόμου; Το ότι τα αρμόδια όργανα που είναι επιφορτισμένα με την εφαρμογή του δεν υπάγονται σε ειδική ομάδα; Μήπως σας θυμίζει άραγε τις κατά καιρούς καμπάνιες της τροχαίας ότι αυτή την εβδομάδα π.χ. θα γίνεται έλεγχος για τις ζώνες ενώ τα μηχανάκια που θα κυκλοφορούν με κομμένες εξατμίσεις δεν θα ελέγχονται;...
"Αφορμή", συνεχίζει η ίδια δήλωση, "της κίνησης αυτής στάθηκε ο θάνατος μίας 16χρονης από υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ το Μεγάλο Σάββατο".
Ο αρμόδιος εξαγγέλων υφυπουργός ήταν κατηγορηματικός: «Η προστασία των ανηλίκων και ο ρόλος της Πολιτείας και των αστυνομικών υπηρεσιών πρέπει να προσεγγίζει και να ακουμπά ζητήματα που έχουν να κάνουν με την παράνομη παιδική εργασία, με τη λεκτική και σωματική κακοποίηση ανηλίκων όχι μόνο από τρίτους, αλλά και από το σχολικό περιβάλλον ή από την ίδια την οικογένεια».
Αφού δεν μπορούμε να ελέξουμε τον κάθε αλητήριο που κάνει ότι του γουστάρει σε βάρος του ΚΑΘΕ ανυποψίαστου, του ΚΑΘΕ αδύναμου πολίτη, συστήνουμε μια επιτροπή να μελετήσει το πρόβλημα, μια ομάδα να εφαρμόσει το ... νόμο και ότι άλλο κάνει τζάρτζαλο για να μας παίξουν τα κανάλια και να μας γράψουν οι φυλλάδες των αυλοκολάκων.
Γιατί δεν βάζει τους ήδη άγρυπνους φρουρούς του να μαγκώσουν τον αλητήριο που πότισε μπόμπες την 16-χρονη που πέθανε; Πώς έδωσε αλκοόλ σε 16-χρονη; Γιατί δεν μαγκώνει τους νταήδες που φοβερίζουν και δέρνουν τα πιτσιρίκια για να τους αρπάξουν τα χαρτιλίκια και τα κινητά αλλά θέλει σύσταση ομάδας; Γιατί δεν στέλνει τους χωροφύλακες έξω από τα σχολεία που στήνονται διάφοροι εξωσχολικοί; Γιατί αφήνει τα μπαρ να ανοίγουν δίπλα από τα σχολικά συγκροτήματα; Θέλουν σύσταση ειδικής ομάδας όλα αυτά;
Και μετά έχει άδικο ο ΚΥΡ που υποστηρίζει ότι μόνο το πάρκινγκ είναι παράνομη πράξη στην Ελλάδα...
1η Μαΐου 1976
Στην Ελλάδα σήμερα
(…)
Άγιες προσπάθειες ναυαγισμένες
Φωνές ανθρώπων σε προσκαλούν
Σπόρος οργής πέφτει στο χώμα
Μήνυμα πάλης τρέφει φτερά
Σπίθα φεγγίζει[ς] μεσ’ στο σκοτάδι
(…)
Απόσπασμα από ποίημα
του Αλέκου Παναγούλη που μελοποίησε ο Μίκης Θεοδωράκης και
περιέχεται στα "Τραγούδια του Αγώνα"
Ο Αλέκος Παναγούλης, σύμβολο του αντιδικατορικού αγώνα,
σκοτώθηκε σε τροχαίο στη λεωφόρο Βουλιαγμένης
την 1η Μαΐου 1976.
Βρε πως αλλάζουν οι καιροί...
Με αφορμή τις δηλώσεις του Δώνη μετά τον τελικό Ατρομήτου-ΑΕΚ μας ήρθε στο μυαλό μια άλλη αλλαγή των παραδοσιακών αξιών στην εκ θεμελίων αναδιαρθρούμενη χώρα μας: Τα γνωστά "σπίτια" έχουν μετατραπεί σε "Studio". Αν κάνετε μια βόλτα στην Αθήνα εύκολα θα δείτε τις σχετικές πινακίδες στους ορόφους των πολυκατοικιών. Πάει και το γνωστό φωτάκι... Άντε να εξηγήσεις μετά στη σύγχρονη νεολαία το τι ήθελε να πει ο ποιητής με τον όρο "Κόκκινα Φανάρια".
Aα, όλα κι όλα, δεν πα να λέτε ότι θέλετε, με αργά βήματα, μπορεί, αλλά σίγουρα εκσυγχρονιζόμαστε. Και όπως εξάλλου όλες οι αλλαγές έτσι και ο εκσυγχρονισμός έχει τις δικές του συνέπειες.
Aα, όλα κι όλα, δεν πα να λέτε ότι θέλετε, με αργά βήματα, μπορεί, αλλά σίγουρα εκσυγχρονιζόμαστε. Και όπως εξάλλου όλες οι αλλαγές έτσι και ο εκσυγχρονισμός έχει τις δικές του συνέπειες.
Πόσο κάτω μπορούμε να πάμε ακόμα;
Μεγάλη δημοσιότητα δίνουν τα ηλεκτρονικά αυστραλιανά μέσα ενημέρωσης στα έκτροπα που σημειώθηκαν στον τελικό του κυπέλλου Ελλάδας μεταξύ της ΑΕΚ και του Ατρόμητου λέει η είδηση.
Την είδηση περιμέναμε θα μου πείτε. Εδώ βρωμάει ο τόπος από την παρακμή σε κάθε επίπεδο τον αγώνα Ατρομήτου - ΑΕΚ περιμέναμε... Η απορία μας είναι ποιοι είναι αυτοί που με τέτοιο χάλι πάνε στα γήπεδα. Και πόσες ακόμα τέτοιου είδους εκδηλώσεις χρειάζονται για να σηκωθούν και να φύγουν όλοι οι στοιχειωδώς σκεπτόμενοι άνθρωποι για να μείνουν οι χούλιγκανς, τα λαμόγια, οι λωποδύτες, οι εγκληματίες και το κάθε κατακάθι μαζί μ' αυτούς που κάθονται στα καφενεία και ακκίζονται ότι είναι απόγονοι του Σωκράτη, του Περικλή, του Φειδία και του Ευριπίδη αποσιωπώντας ότι είναι επίσης και απόγονοι του Γιαγκούλα, του Εφιάλτη και του Κατελάνου.
Την είδηση περιμέναμε θα μου πείτε. Εδώ βρωμάει ο τόπος από την παρακμή σε κάθε επίπεδο τον αγώνα Ατρομήτου - ΑΕΚ περιμέναμε... Η απορία μας είναι ποιοι είναι αυτοί που με τέτοιο χάλι πάνε στα γήπεδα. Και πόσες ακόμα τέτοιου είδους εκδηλώσεις χρειάζονται για να σηκωθούν και να φύγουν όλοι οι στοιχειωδώς σκεπτόμενοι άνθρωποι για να μείνουν οι χούλιγκανς, τα λαμόγια, οι λωποδύτες, οι εγκληματίες και το κάθε κατακάθι μαζί μ' αυτούς που κάθονται στα καφενεία και ακκίζονται ότι είναι απόγονοι του Σωκράτη, του Περικλή, του Φειδία και του Ευριπίδη αποσιωπώντας ότι είναι επίσης και απόγονοι του Γιαγκούλα, του Εφιάλτη και του Κατελάνου.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
